| |
Naramdamam ko na lamang ang mga kamay ni Maurr na sumapo sa aking mga pisngi at diniin niya ang mga labi sa labi ko. Kung kanina ako ang mapangahas na nag-umpisa ng halik ngayo’y ako na ang sunud-sunuran. Ngunit gaya ng mga nauna, naroon ang pangamba kong paiinitin lamang niya ako tapos ay iiwan. Ganito ito, eh. Paasa.
“Stop me,” bulong niya sa punong-tainga ko. “Eula, c’mon. Stop me. Say no!” halos nagsusumamo na ang tinig niya. I could feel the heat of his desire ‘ika nga. “Are you listening, Eula?”
“Hmn?” sagot ko na mas lamang ang ungol.
“Sttoooppp mmmeee,” daing niya. “Saaayyy nnno!” Parang hirap na siya.
Ayaw ko nga! Ano ako, bale?
Imbes na mag-no, umungol ako at hindi ko na napigilan ang kamay. Gumapang ito at napahawak sa hita ni Maurr. Napaigtad siya. Akala ko’y itutulak na ako. Iyon pala’y lalo lamang akong hinapit palapit sa kanya. Iyon na ang hinihintay ko. Kinalimutan ko na ang hiya-hiya. Basta ko na lang binigyang laya ang aking kamay. Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko nang madukot ko na ang gusto kong madukot. Hinagod ko ang kabuuan no’n at lalo akong namangha.
Daks nga! Walang duda!
I heard him moan and pressed his body on mine. At bago ko pa mahulaan ang kanyang gagawin ay may lumapirot na sa ano ko. Namilipit ako. Gumapang ang mga labi niya sa leeg ko, pisngi, puno ng labi bago pumasok ang dila niya sa pagitan ng nakabuka kong mga lips. When I felt his tongue on mine, may naramdaman akong kung ano. Ang hirap i-describe. Basta it made me sqquirm like crazy. He then let me lie on the couch tapos tinabihan niya ako. He put his knee in between mine while he caressed me with his fingers. Pakiramdam ko sasabog na ang puson ko sa sidhi ng pagnanasa. Ganoon pala iyon. Kusa na ngang bumuka, sumara ang mga hita ko sa hindi maipapaliwanag na init at sensasyon. Nang pinasok niya ang kanyang middle finger sa loob, napaungol ako nang mahaba. He kissed me passionately on the lips to silence me. Then, he stopped. He looked at me tenderly. Namumungay pa ang kanyang mga mata. His usual light blue eyes turned into dark blue with desire. But—-I felt a little scared.
Susko, heto na, heto na. Bibitinin na ako ni Nonoy.
“You’re beautiful. I like your dark skin,” parang nagdedeliryo nitong sabi at bumaba ang kanyang mukha sa leeg ko. Siniil niya ako ng halik do’n na parang isa siyang bampira. And his hand has never left that thing between my legs. Oh my gosh! Pero sa loob-loob ko, ano’ng dark-dark ang pinagsasabi nito? Filipino people are calling me tisay!
Nang umangat na naman ang katawan niya, natakot na naman ako kung kaya napayakap na ako talaga sa kanya. I wrapped my arms around his neck but he grabbed them and imprisoned them in one hand above my head while giving me little kisses here and there until his lips reached that area between my breasts. He buried his face there before gradually moving towards one. Masuyo niyang hinalikan pareho ang mga dunggot no’n saka diniladilaan. Halos mapatid ang hininga ko. Grabe. Ungul ako nang ungol. Hindi ko na alam kung saan pipihit. Wala na ako sa hustong pag-iisip nang dahan-dahan niyang tanggalin ang suot kong t-shirt saka bra. Nang wala na akong damit pang-itaas, pinagmasdan na naman niya ako nang mabuti. Tapos maingat niyang hinagud-hagod ang kambal kong kayamanan as if golden treasure nga ang mga iyon na dapat pag-ingatan. Na-touch ako sa paraan ng pagpapakita niya ng pagnanasa sa akin. Pero may isa ring bahagi ng utak ko na gusto ko ng ora-orada. Parang gusto ko na siyang sigawan ng, “Give it to me rough, papi!”
Sa kabila ng kung anu-anong kabaliwang naiisip, naalarma pa rin ako nang bigla ko na lang siyang nakita sa aking paanan. Lalo pa nang pumuwesto na siya sa pagitan ng aking mga hita. He kissed me there even with my panties on. Naipagpasalamat ko na lang na suot-suot ko ang black lacy bikini ko at hindi ang mga usual na panting pang-kinder. Matagal na inamoy-amoy lang muna niya ako roon bago dahan-dahang binaba iyon. Then, he parted my lips. When I felt his tongue inside and heard his deep moan, napasinghap ako sabay bulong sa sarili ng, “Thank you, Lactacyd.”
Noong una, mabagal at masuyo ang galaw niya roon. Pero mayamaya nang kaunti’y daig pa niya ang sumisipsip ng kabibi. Dito na ako napasigaw ng, “Maurrrrrr!!!” Kasabay ng impit na daing ay may naramdaman akong bumulwak at sapol siya sa mukha.
“Oh my God! I’m sorry.”
He simply grabbed some tissue on the center table and wiped his face. Tapos tumabi siya sa akin habang hinahagkan-hagkan ako sa pisngi at leeg. He was still fully clothed! Samantalang, heto ako at nakabuyangyang na ang tulya.
“No, no! El no puede ser..”
Hinawakan ko ang laylayan ng t-shirt niya at tinaas ito. It startled him. Nang dali-dali ko na itong hinubad at basta na lang tinapon, napangiti siya. Ngiting lalong nagpakilig sa akin. Nang mapadako ang tingin ko sa namumukol niyang harapan, tiningnan ko siya. Seryoso na ang mukha niya at titig na titig din siya sa akin. Nang akmang damhin ko na ang namumukol niyang ano hinawakan niya ang kamay ko.
“When you do, prepare to s-suck it,” sabi niya sa mahinang-mahinang tinig.
Napalunok ako at nakaramdam ng takot na may kasamang matinding excitement. Hindi ko na kaya pang pigilan ang excitement. Masidhi ang pangangailangan ko sa kanya kung kaya kahit na alam kong wala akong karanasan sa bagay na iyon ay atake lang ako nang atake. Bahala na kung masa-satisfy ko siya o ano. I have to see it for real.
Nang mailabas ko na sa hawla ang kanyang agila, nanggilalas ako. Awtomatikong napadangkal ako sa kabuuan no’n. And shit na malagkit! Lumampas pa! At ang laki ng cicumference! How I wish I knew the radius. Gusto kong sukatin iyon gamit ang tinuro niya sa aming formula ng circumference na two pi r (2πr). When I glanced at him I saw a glint of laughter in his eyes. He covered them with his arm. Nabasa kaya niya ang nasa isipan ko? He must be proud. I was trying to apply the concept he taught us in Math in the Modern World.
Hinalikan ko ang tuktok no’n at dinilaan, inamoy-amoy, at dinilaan uli. Inalala ko ang biruan namin dati ng mga kaibigan ko. “Concentrate on the head,” sabi nga ni Felina Taba. Basta raw dilaan iyon na parang ice cream ay tiyak na masisiyahan talaga ang guy. So I let my instinct guide me. Before I knew it, I was already sucking its head like crazy. At ang reserved na Sir Maurr na halos hindi mo mapapataas ang boses ay napadaing. Tapos ay napasigaw ito nang biglaan, “Eula! Shit, Eula!”
He then grabbed my shoulders and placed me on his lap. Nang pinasok niya iyon nang tuloy-tuloy sa hawla ko, napamura ako nang malutong.
“Pota, teka!” tili ko dahil nagulat ako sa sakit na naramdaman. Parang pinunit kasi ang keps ko at ginutay-gutay. Ang sakit. Sobrang sakit.
“A-are y-you okay?” nag-aalala niyang tanong. Hindi rin siya gumalaw.
Nang hindi ako sumagot, he attempted to pull it out but the moment he did it, I felt a different kind of sensation. Hindi na masakit. Bagkus, ang sarap na sa pakiramdam. Ako pa mismo ang umindayog na parang nangangabayo sa kandungan niya.
He gently held my face and kissed me tenderly on the lips. Niyakap ko naman siya nang mahigpit na mahigpit habanag bumubulong ng, “Maurr, Maurr, more!”
**********
Napasabunot ako sa buhok nang matapos na ang silakbo ng damdamin at nakahimlay na siya sa mga bisig ko. I scolded myself over and over again. Ngayon, binigyan ko lang siya ng rason na umasang mayroon kaming future. Totoong gusto ko siyang partner in bed dahil kakaiba ang mga reaksiyon niya sa mga nakaano ko na noon pero alam ko rin na may hangganan ang relasyon naming dalawa. We cannot stay like this forever dahil alam kong kinakailangan niya ring tuparin ang pangako sa mga magulang. And that is to join them in the States in the next six months.
“Maurr,” tawag niya sa pangalan ko sabay kapkap sa dibdib ko.
“I’m here,” sagot ko nang pabulong. I grabbed her hand and gently kissed it.
“Akala ko exaggeration ang mga sinasabi nilang lahat. Hindi pala.” At humagikhik ito.
Nangunot ang noo ko. Sinong sila? At anong inexaggerate nila?
“What do you mean?” tanong ko sa halip.
Kinapkap niya ang harapan ko sabay bungisngis. “You are super daks, Maurr. Super, super daks!”
May naalala ako sa sinabi niyang iyon. At napamulagat ako nang ma-realize kung kailan ko unang narinig iyon. Ibig sabihin ay napansin niya rin noon ang arousal ko noong gabing napagtanto ko ang malakas niyang dating sa akin. I was shocked.
“Daks. So that’s what it means?” pagkokompirma ko pa na parang sarili lang ang kausap.
Tumangu-tango siya habang nakangiti nang pilya. She then kissed me passionately on the lips. Ako nama’y napanganga pa rin. Noong gabing iyon kasi’y nagpasalamat pa ako na mukhang hindi niya napansin no’n ang pamumukol ng harapan ko. Iyon pala...Napailing-iling ako.
“You’re so naughty,” sabi ko na lang.
I looked at her and smiled. She never stopped to amaze me. Just when I thought she was a pass-around girl—-na kung kani-kanino siya nakikipag-anuhan, she showed me I was wrong. Parang ang hirap paniwalaan na wala pa siyang karanasan sa bagay na pinagsaluhan namin kani-kanina lang. Not that it mattered. Buong akala ko kasi’y friend niya with benefits si Drae. Ganoon nga rin ang paniniwala ni Lilja kaya naiinis sa kanya ang pinsan ko.
“Just what is your relationship with that basketball player then?” hindi ko napigilang itanong sa kanya. Gusto ko kasing klaruhin.
“Si Drae? Friend ko iyon. Friends kami.”
“Really? Just that? Nothing else?”
“Nothing else. Iyon lang iyon. Bakit? Inisip mo bang nag-aanuhan kami ni Drae? Bakit naman ako magpapaano roon? Hindi ko naman nobyo?”
“Then why did you do it with me? I’m not your boyfriend either.”
She gave me a wide grin. “Yeah. You’re not my boyfriend. But you’re my HUSBAND.” At ngumisi-ngisi ito. Hindi ko rin napigil ang mahawa sa pangisi-ngisi niya. I have to cover my face with my arm again so she wouldn’t see I was all smiles too.
“You’re crazy,” tanging nasabi ko na lang.
**********
“Shucks! Tama ba ito? Almost a hundred K ang babayaran ko nitong sem na ito?!” naibulalas ko sa mga kaibigan pagkatapos kong mapa-print ang copy of registration.
“Ba’t ka pa nagulat? Kung tutuusin it’s only roughly about two thousand dollars,” sagot naman ni Keri at prenteng-prente nitong pinaypayan ang sarili ng kopya ng itemized naming babayaran sa huling semestre namin sa FEU.
I looked at her feeling a little sad. A few weeks ago, ganoon din ang reaksiyon ko. Walang pakialam sa mga gastusin. Pero simula nang kinaltasan nila Mom ang monthly allowance ko nang sobra sa kalahati ng usual nilang pinapadala ay natuto rin akong magtipid. Heto ngang pang-tuition ko’y hindi ko alam kung saan kukunin. Pinag-pa-promisory note nila ako. Eh, hindi ko naman alam paano gawin iyon. My sisters had been telling me to sell my condo. Total naman daw ay mayroon akong matitirhan. Doon na lang daw ako kukuha ng pang-matrikula. Pero ayaw ko silang sundin dahil natatakot akong kapag pinalayas ako ni Maurr ay wala akong mapupuntahan.
“Why do you even worry about these things? Hindi pa ba nagpapadala ang mga parents mo?” Si Shane naman. Ang tono ay iyong tulad ng isang taong wala naman sa usapan ang huwisyo. Nagta-type ito sa cell phone ng text sa kung kanino. Kanina pa ang bansot na ito. Nakakainis na.
“If you need help, I can lend you some money,” boluntaryo agad ni Keri pero mabilis ko itong tinanggihan. Ayaw na nga ng nanay nito sa akin dahil bad influence daw ako, tapos mangungutang pa ako sa kanya? No.
“Your mom would dislike me more if you do let me borrow some money.”
“Hindi naman niya malalaman, eh.”
“Halika nga.” At hinila ko si Keri papunta sa Admission’s Building.
“Oy, ba’t kayo nang-iiwan?” At tumigil din sa kaka-text si Shane at humabol sa amin ni Keri.
“Saan ako magpapasa ng promisory note?” bulong ko habang magkaakbay kami ng BFF ko.
“Anong promisory? Magpabayad ka na lang sa asawa mo. Ano ba!” anas nito sa akin.
“Oy, ano’ng pinag-uusapan n’yong dalawa?” At sumingit sa pagitan namin ni Keri ang bansot na Shane. Siniko ko ito nang pabiro.
**********
“Promisory note?” balik-tanong ko kay Professor Pelaez.
“Yes. Didn’t she tell you about it? Anyways, I just let you know because you might have an idea about what’s happening with her. Alam mo naman kasi minsan ang mga bata. Binubulsa ang perang nahingi sa mga magulang o sa mga asawa nila dahil sa kung anu-anong kapritso. And your wife loves branded clothes and things.”
Hindi na ako nagkomento roon. Para lang sinundot ang puso ko nang malamang nag-promisory note lang siya sa panghuling semestre niya sa kolehiyo. At hindi ito pwede. Kailangan ko siyang makausap mamaya pag-uwi niya ng bahay.
Naligo ako nang dalawang beses pag-uwi ko. No’ng una, iyon ay nang dumating ako. Pawisan kasi ako dahil naglakad lang ako pauwi. I left my motorcycle in the basement parking of the building where my condo is. Balak ko kasi kaninang magpunta sa SM Manila bago umuwi. And I didn’t feel like riding my big bike.
Naglinis ako ng condo matapos makapaligo. I made sure that everything’s in order. Nitong huli kasi’y kung saan-saan na lang kinakalat ni Eula ang mga libro at review materials niya. The moment I remembered her, I was not able to stop myself from grinning. Napailing-iling pa nga ako at napabungisngis na rin nang maalala ang pinaggagawa at pinagsasabi niya noong nag-aanuhan kami for the first time a few weeks ago. Sometimes, I cannot believe there’s a woman like her...
Napahilot-hilot ako sa noo nang makita kung gaano ka gulo ang kuwarto niya sa kabila. Ang kama’y parang cargo vessel na overloaded sa dami ng karga. Tapos mayroon pang nakakalat sa sahig na mga papel-papel. Habang pinupulot ko ang mga iyon, may napansin akong maliit na box na pahaba na naitapon sa ilalim ng kama niya. When I got it, I was shocked. At pinanlamigan na rin. Ang dami kong naisip na posibleng mangyari pwera na lang ang bagay na iyon. At kinutusan ko ang sarili dahil ni minsan hindi iyon sumagi sa isipan ko.
Dali-dali kong iniwan ang kuwarto niya at sa ikalawang pagkakataon ay naligo na naman ako. Hinintay ko siya hanggang alas nuebe ng gabi, pero nang hindi siya dumating tinawagan ko ang lahat niyang kaibigan. Including him. Nang wala silang masabi kung nasaan siya, pinuntahan ko siya sa kanyang condo sa Espana.
“Ms. Anai po?” magalang na pagkokompirma ng guwardya sa ibaba.
“Yes. Ms. Eula Anai,” sagot ko naman. Hindi na ako makapaghintay na makita siyang muli kahit na kaninang umaga lang kami naghiwalay nang kapwa kami pumuntang school.
“Ay, hindi pa po nakakauwi, sir.”
Pinangunutan ako ng noo. Paanong hindi pa siya nakakauwi? Wala siya sa bahay ng mga kaibigan. Wala rin sa bahay. Where the hell did she go?
**********
“Miss, pasensya na po. We have to close the store na.” The Starbucks crew looked at me apologetically while asking me to leave. Hindi ko naman alam kung saan uuwi. I just felt so down. Paano ba naman, ni hindi ako binigyan ng pagkakataon ng mga kapatid kong lisanin nang maayos ang condo ko sa Espana. Basta na lang nilang inutusan ang representative nila dito sa Manila na ipagbili iyon. Kailangan daw ni Dad ang pera. Ubos na raw ang savings nilang lahat sa States. Buti na lang may narentahan akong locker space somewhere across the street na napagdepositohan ko ng mga gamit habang iniisip ko kung ano ang susunod na gawin.
I knew anyone would tell me to ask help from Maurr or my friends. Pero wala iyon sa personalidad ko. Ako si Yolanda Ysadora. Ang easy-go-lucky na Yolanda Ysadora. Reyna ng mga kabaliwan. Nambu-bully. Nangba-body shame. Pero never humihingi ng tulong. Ako si Ms. Anai. Kilalang siraulo. Humahagikhik. Humahalakhak. Tumitili. Pero never umiiyak.
“Miss? Okay lang po kayo?”
Dali-dali kong dinampot ang mga gamit sa mesa at tila hinahabol na tumakbo palabas. Kulang ang sabihing umiiyak ako. Talagang grabe ang daloy ng mga luha ko sa pisngi. Parang biglang nagkaroon ng gripo ang mga mata ko.
Naglalakad akong tila wala sa huwisyo sa kalye ng Morayta nang may marinig na dalawang tila lasing na nagsabi ng, “Pare, chick. Ganda!” At tila naglaway pa sila Manong. Nang kumurap-kurap ako at tumitig sa kanya, ngumisi ang nagsalita sa akin. Lumabas ang sungki-sungki niyang ngipin. Napatakbo agad ako. Kahit hingal-kabayo na’y hindi ako tumigil hanggang sa maabot ko ang gusali kung saan ang tirahan ng aking asawa. Ewan. Parang hindi ko na siya kayang harapin. Ganunpaman, natatakot akong gumala-gala sa kalye.
“Miss Eula?” tanong ng guwardiya.
“Hello, Manong,” matamlay kong bati.
“Dala n’yo ho ang susi ninyo? Umalis ho si sir, eh.”
Sinilip ko ang mailbox ni Maurr. Doon ko kasi iniiwan ang spare key ko. Nang buksan ko na iyon, sarado. Nakakainis! Bakit naman niya ni-lock?
Pakiramdam ko parang aping-api. Napasandal na lang ako sa dingding at napadausdos. Nakatalungko ako sa harap ng mga mailboxes nang dumating si Maurr an hour after I got to the building. Nagulat ito nang makita ako roon.
“Eula? Eula!”
Lumuhod siya sa harapan ko at tinapik-tapik ang aking pisngi.
“Hey. Babe. Hey.”
Sa tindi ng dalamhati at sa kung anu-anong pumasok sa isipan ko, hindi pa rin naging sapat ang mga iyon para hindi ko marinig ang pagtawag niya sa akin ng ‘babe’. Parang naging stimulant iyon sa nananamlay kong katawan. Biglang namilog ang mga mata ko at nayakap ko siya agad sa labis na kasiyahan.
“Oohh. Baby ko,” nakangisi kong pakli sa kanya.
He squinted at me as if trying to look at me closely. Nang pinupog ko siya ng halik, hindi niya napigilan ang sarili. He grinned.
“You’re crazy, Yolanda Ysadora Anai.” sabi niya at inalalayan akong makatayo.
“Halvorsen,” dugtong ko.
“What?” tanong niya. Tila nalito.
“Yolanda Ysadora Anai Halvorsen,” nakangisi kong sagot.
Tumitig lamang siya sa akin nang kung ilang segundo tapos tahimik niyang tinuyo ng mga kamay ang hilam sa luha kong mga pisngi.