Bo

Denkt Lilly nou echt dat ik haar niet zie janken? Wat een muts.

Geïrriteerd wend ik me van haar af. Mijn ouders waren vanochtend al naar hun werk toen ik opstond. Ze hadden niet eens een briefje of berichtje achtergelaten om me een prettige vakantie te wensen. Ik stel me voor dat ze vanavond thuiskomen, samen met mijn twee zussen die ze van het station hebben opgehaald, en dat ze dan nog steeds niet doorhebben dat ik er niet ben.

Ik bijt op mijn lip. Fuck it. Misschien ga ik wel nooit meer terug naar huis.

‘Wie wil er wat drinken?’ vraag ik, terwijl ik opsta en mijn tas uit het bagagerek pak. ‘Ik heb blikjes cola light, Fanta en... dit.’

Achter de stoelleuning hou ik een zwart heupflesje omhoog, zodat de rest van de bus het niet kan zien.

‘Wodka,’ fluister ik grijnzend.

‘Bo!’ sist Mabel. ‘Doe weg. Met het kerstfeest ben je ook al bijna gesnapt.’

Het kerstfeest... Een seconde verstijf ik. Waarom begint ze daar nu over?

‘Ik heb echt geen zin in problemen. Straks worden we uit de bus gezet omdat jij weer zo nodig moet drinken,’ zegt Mabel. ‘Geef mij maar een gewoon colaatje. Zónder wodka.’

Mijn lichaam ontspant zich weer. Zie je wel, niks aan de hand.

‘Hier, vangen.’ Ik gooi een blikje cola naar Mabel toe, expres een beetje te hard. ‘En voor jou, Anouk?’

‘Ik drink kamillethee,’ antwoordt ze, en ze houdt een thermoskan omhoog.

‘Goh, kamillethee, jammie.’ Ik glimlach en denk: Heks. ‘Wat wil jij drinken, Lilly?’ vraag ik dan.

Geen antwoord. Ze staart naar haar handen.

‘LILLY!’

Verschrikt kijkt ze me aan, met rode dikke ogen. Ze lijkt wel een pad.

‘Wat wil je drinken?’ herhaal ik. ‘Fanta? Cola?’

Heb... heb je ook cafeïnevrije cola?’ vraagt ze zacht. ‘Ik kan niet zo goed tegen cafeïne, daar krijg ik rode vlekken van.’

‘Nee, ik heb alleen light. Anders koop je het de volgende keer toch lekker zelf.’

Ze haalt een beetje hulpeloos haar schouders op. ‘I-ik drink wel water, dank je.’

Vreemd kind. Ze is net een vlinder, schiet door mijn hoofd. Mooi en elegant als de zon schijnt, maar te teer om te vliegen in de regen. Lilly is de enige van ons die kalmeringspillen heeft gekregen na Emma’s verdwijning. (Emma...) Soms denk ik wel eens dat Lilly er nooit overheen is gekomen. Eigenlijk zijn we allemaal –

‘Proost!’ onderbreekt Mabels stem mijn gedachten.

‘Hè?’ verbaasd kijk ik haar aan.

‘Op de vakantie,’ zegt ze glimlachend.

Snel schenk ik een flinke scheut wodka in mijn blikje cola. ‘Cheers!’

In een paar slokken drink ik het blikje leeg. Een enorme boer ontsnapt uit mijn mond.

‘Oeps,’ zeg ik grijnzend. ‘Foutje.’

‘Moet dat nou?’ vraagt Mabel afkeurend.

Ik voel een mengeling van irritatie en woede. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Koningin Máxima? Mabel is soms zo’n snob met haar dure kleren, perfect geknipte honingblonde haren en bekakte accent.

Ik laat nog een boer. ‘Sorry, zei je iets? Er zat wat in mijn oor.’

Hoofdschuddend kijkt Mabel de andere kant op. ‘Je laatste hersencel waarschijnlijk,’ mompelt ze.

‘Haha, heel grappig, not.’ Ik pak de Girlz uit mijn tas. ‘Maar nu ga ik met mijn laatste hersencel mijn horoscoop lezen. “Leeuw, 22 juli tot en met 22 augustus. Er verschijnt iemand op het romantische toneel die je het hoofd helemaal op hol brengt. Deze boy laat je brullen. Laat hem weten hoe leuk je hem vindt en streel zijn manen. Dit zou zomaar eens de beste vakantie ooit kunnen worden! Jij bent hotter than hot deze zomer, Leeuw!” This sounds like me,’ zeg ik, terwijl ik triomfantelijk met de Girlz wapper.

‘This sounds likes shit,’ schampert Anouk. ‘Die onzin geloof je toch zelf niet? Er werken echt geen astrologen op de redactie. Waarschijnlijk zuigen ze alles gewoon uit hun duim.’

‘O, stom, dat was ik even vergeten. We zijn met Miss Medium op vakantie!’ Ik doe net alsof ik mezelf tegen mijn voorhoofd sla. ‘Als je het allemaal zo goed weet: do it yourself.’

‘W-wat?’ Anouk kijkt me verschrikt aan.

‘Je hebt toch dat paranormale gen van je moeder geërfd? Laat maar horen wat jouw voorspellingen voor deze vakantie zijn.’

‘O, Bo, wat een goed idee!’ valt Mabel me bij. ‘Please, Noukie, zou je dat willen doen? Net als twee jaar geleden, dat was toen zo grappig.’

‘Ik ben geen waarzegster op de kermis. Dit soort dingen kan ik niet op commando,’ zegt Anouk stuurs.

‘Zeg maar gewoon wat je voelt,’ zegt Mabel glimlachend. ‘Het maakt echt niet uit als het niet klopt.’

‘Nee, dat maakt echt niet uit,’ herhaal ik poeslief. ‘Anders kunnen we ook eerst glaasje gaan draaien? Dat had je ons ook nog beloofd.’

‘Hm.’ Anouk kijkt nog norser.

‘Please,’ zegt Mabel nog een keer. ‘Please, please, please.’

Zuchtend gaat Anouk overstag. ‘Als jullie het zo graag willen... Maar verwacht geen wonderen.’

‘Ik verwacht helemaal niks,’ zeg ik met een schijnheilig glimlachje.

‘Sssst.’ Anouk sluit haar ogen. ‘Ik moet me kunnen concentreren.’

Ze beweegt haar handen door de lucht, alsof ze op zoek is naar iets. ‘Er zijn hier dingen,’ mompelt ze. ‘Ze komen dichterbij en worden steeds sterker.’

Plotseling opent ze haar ogen. Ik weet niet hoe ze het doet, maar haar blik is glazig en afwezig, alsof ze op een plek is waar wij niet zijn. Ik zou bijna in dat hocus-pocusgedoe van haar gaan geloven. Bijna, als ze niet altijd van die onzin zou uitkramen waar nooit iets van klopt.

‘Ik voel voor Mabel een aura van liefde.’ Anouks stem klinkt vreemd laag. ‘Ze zal een jongen ontmoeten op wie ze verliefd wordt. Maar door het aura lopen ook paarse strepen. Paars is de kleur van tegenstand en onbegrip.’ Ze bijt op haar lip. ‘En soms is het de kleur van rouw.’

‘Hilarisch!’ roep ik uit. ‘Mabel gaat deze vakantie met een lijk tongen!’

‘Haha, heel leuk,’ zegt Mabel, maar ze kijkt alsof ze het vreselijk vindt. ‘Ik maak zelf wel uit met wie ik zoen.’

Anouk doet net alsof ze het gekibbel niet hoort. ‘En voor Bo,’ vervolgt ze, ‘zie ik een bruin aura met doffe plekken. Dit kan duiden op geldproblemen of stress. Klopt dat?’

Meent ze dit nou? Ik wacht op een vervolg, maar dat komt niet.

‘Ja, hè, hè,’ verzucht ik. ‘Ik heb een jaar voor deze vakantie gespaard, natuurlijk ben ik blut. Zo kan ik het ook. Oké, next. Lilly.’

‘Voor Lilly voel ik...’ Anouks stem hapert. ‘Ik v-voel...’ Plotseling begint ze over haar hele lichaam te trillen. Haar ogen draaien weg. ‘I-ik... i-ik...’

‘Gaat het?’ vraagt Lilly bezorgd. ‘Anouk?’

Anouk sluit haar ogen en haalt een paar keer diep adem. Als ze haar ogen weer opent, kijkt ze normaal.

‘Ik, eh, ja...’ Ze glimlacht. ‘Je aura is turkoois met zilveren spikkeltjes. Dat duidt op een bijzondere ontmoeting.’

‘O, echt?’ Lilly kijkt verward. ‘Met wie dan?’

‘Daar kan ik niks over loslaten,’ zegt Anouk grijnzend. ‘Dit consult is afgelopen. Ik zal jullie de rekening sturen.’

Mabel en Lilly moeten lachen. Ik doe alsof ik meelach. Maar ondertussen bekijk ik Anouks gezicht. What the fuck is er gebeurd? Zou ze daarnet bij Lilly echt iets hebben gezien?

Nee, doe niet zo dom, dat is onmogelijk, spreek ik mezelf toe. Het was gewoon een knap staaltje toneelspel.