«Αυτή τη στιγμή παρακολουθείς ένα δεξιοτέχνη του είδους σε δράση, Κόνι».
«Εμένα πάντως γι’ ατζαμής μου φαίνεται», απάντησε ο ψηλός κοκκινομάλλης. «Άμα αφήνεις την ευκαιρία να σου ξεφεύγει μέσ’ από τα χέρια…»
Ο Άντονι γέλασε ειρωνικά, καθώς οι δύο άντρες πήγαν κοντά του κάτω από το δέντρο. «Με κατασκοπεύεις, αδελφέ;»
Ο Τζέιμς έγειρε μπροστά, στηρίχτηκε ανέμελα με τους βραχίονές του στην πλάτη από το παγκάκι και χαμογέλασε πλατιά στον Άντονι. «Για να πω την αλήθεια, δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ. Αν και φοβήθηκα μη γίνει ακατάλληλο το θέαμα».
«Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Μόλις τη γνώρισα».
«Και την έχασες». Ο Κόνραντ Σαρπ έστριψε το μαχαίρι στην πληγή.
Ο Άντονι έριξε ένα προειδοποιητικό βλέμμα στον πρώτο αξιωματικό που ήρθε κι έβαλε το πόδι του στην άλλη άκρη από το παγκάκι, αλλά πήγε χαμένο μέσα στο σκοτάδι.
«Έλα τώρα, Κόνι, δεν μπορείς να του ρίξεις το φταίξιμο γι’ αυτό», είπε ο Τζέιμς. «Η κυρία του το σέρβιρε ωραία το παραμύθι, επικαλούμενη την καλή του την καρδιά και μάλιστα με τόσο ασυνήθιστη σκοτσέζικη προφορά. Και νομίζω ότι τώρα πια το φωτοστέφανο του μικρού από δω θάμπωσε για πάντα».
«Μια τέτοια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει κάθε φωτοστέφανο να γυαλίσει», απάντησε ο Κόνραντ.
«Ναι, ήταν πανέμορφη, ε;»
Αρκετά είχε ανεχτεί ο Άντονι. «Και όχι διαθέσιμη».
Ο Τζέιμς γέλασε πνιχτά. «Μπας και τη θέλεις για πάρτη σου, μικρέ; Πρόσεχε, γιατί μπορεί να το εκλάβω ως πρόκληση αυτό».
Το αίμα του Άντονι πάγωσε. Ήταν η αγαπημένη τους διασκέδαση να συναγωνίζονται για την ίδια γυναίκα στα νιάτα τους, τότε που όργωναν μαζί το Λονδίνο για να ρίχνουν γυναίκες. Και η μάχη κρινόταν μόνο από το ποιος από τους δύο αδελφούς θα κατάφερνε να ρίξει πρώτος την κυρία. Μα από τα χρόνια και τις ατελείωτες ακολασίες, η αχαλίνωτη σεξουαλική ορμή του Άντονι είχε καταλαγιάσει πια. Δεν ήταν πλέον ζήτημα ζωής ή θανάτου για εκείνον. Ή έστω δεν ήταν έτσι μέχρι τώρα, μέχρι απόψε.
Για τον Τζέιμς, όμως… Πολύ απλά ο Άντονι δεν ήξερε τον Τζέιμς πια. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους είχαν υπάρξει δεμένοι, υπερβολικά δεμένοι. Πάντοτε ήταν οι δυο τους εναντίον των άλλων δύο αδελφών τους, οι οποίοι ήταν μεγαλύτεροι κατά δέκα χρόνια και βάλε. Αλλά όλα αυτά προτού ο Τζέιμς σκεφτεί ότι θα ήταν ωραία περιπέτεια να αρχίσει την πειρατεία στις ανοιχτές θάλασσες.
Επί δέκα χρόνια τον έβλεπε μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και την τελευταία φορά που είχαν ειδωθεί είχαν έρθει σε ρήξη, με αποτέλεσμα και τα τρία αδέλφια να τον διαγράψουν από τη ζωή τους – αφού πρώτα τον ξυλοφόρτωσαν επειδή εκείνο το καλοκαίρι είχε πάρει μαζί του τη Ρέτζι στις πειρατικές επιδρομές του. Αλλά τώρα οι σχέσεις τους είχαν αποκατασταθεί. Ο Τζέιμς είχε αφήσει την πειρατεία. Τώρα υπήρχε πιθανότητα ακόμη και να επιστρέψει στην Αγγλία για πάντα. Και τώρα ο Άντονι δεν ήξερε αν σοβαρολογούσε ή όχι, όταν τον προκάλεσε για το ποιος θα ρίξει πρώτος τη Ρόσλιν Τσάντγουικ.
Εκείνη τη στιγμή ο Άντονι την είδε ξανά, μέσα από το παράθυρο, και πρόσεξε ότι κι ο Τζέιμς την είδε. «Γαμώτο, Τζέιμς, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ, για να έχουμε καλό ρώτημα;»
Ο μεγαλύτερος κατά ένα χρόνο αδελφός όρθωσε το ανάστημά του, το οποίο ήταν λίγο κοντύτερο από του Άντονι. Και να τους έβλεπε κανείς, δεν θα καταλάβαινε ότι ήταν αδέλφια. Ο Τζέιμς ήταν ξανθός και πρασινομάτης, τα χαρακτηριστικά χρώματα των Μάλορι, και πιο γεροδεμένος. Μόνο ο Άντονι, η Ρετζίνα, η κόρη του Έντουαρντ η Έιμι και τώρα ο Τζέρεμι είχαν τα μαύρα μαλλιά και τα μπλε στο χρώμα του κοβαλτίου μάτια της γιαγιάς τους, που οι φήμες έλεγαν ότι στις φλέβες της κυλούσε τσιγγάνικο αίμα.
«Αν ήσουν λίγο πιο κατατοπιστικός στο σημείωμα που μου άφησες, δεν θα χαράμιζα τη βραδιά μου να έρθω εδώ», απάντησε ο Τζέιμς. «Και μια που μου το θύμησες, έχω ράμματα για τη γούνα σου, αδελφέ. Πώς σου ήρθε να αφήσεις αυτό τον κατεργάρη το γιο μου να συνοδεύσει τη Ρίγκαν όχι μόνο εδώ, αλλά οπουδήποτε;»
Ο Άντονι έτριξε τα δόντια μόλις άκουσε το όνομα Ρίγκαν. «Γι’ αυτό ήρθες;»
«Αφού αυτό όλο κι όλο θεώρησες απαραίτητο να μου πεις. Δεν μπορούσες να γράψεις δυο λόγια ακόμη, να ξέρω ότι θα ερχόσουν κι εσύ στο χορό;»
Ο Άντονι έριξε μια ματιά τριγύρω στον κήπο. «Αν εσύ θεωρείς ότι έχω έρθει στο χορό έτσι κρυμμένος που είμαι μέσα στα σκοτάδια, τότε ναι, φαντάζομαι ότι ήρθα κι εγώ».
«Κόψε την ειρωνεία, μικρέ», παρενέβη ο Κόνραντ. «Δεν έχεις παιδί και δεν ξέρεις πώς είναι να ανησυχείς όλη την ώρα για το τι μπορεί να σκαρώνει».
«Τι θα μπορούσε να σκαρώνει το δύστυχο το παιδί με δύο μπαμπάδες που όλη την ώρα τρέχουν από πίσω του και το παρακολουθούν σαν κέρβεροι; Κι άλλωστε, όσο κι αν θα ήθελα να μην το επισημάνω, ο Τζέρεμι ήταν αυτός που τόνισε ότι ίσως να μην ήταν σε θέση να την προστατεύσει. Γι’ αυτό κουβαλήθηκα κι εγώ εδώ».
«Δεν κατάλαβες καλά, Τόνι. Αυτό που μ’ ανησυχεί δεν είναι ποιος θα προστατεύσει τη Ρίγκαν από τις μάζες. Αλλά ποιος θα την προστατεύσει από το συνοδό της».
Πέρασαν πέντε δευτερόλεπτα κατά τα οποία ο Άντονι αναρωτιόταν τι καβγάς είχε να ξεσπάσει έτσι κι έβαζε τα γέλια σ’ αυτό το σημείο. «Για όνομα του Θεού! Είναι ξάδελφός της».
«Και νομίζεις ότι τον νοιάζει;»
«Χριστέ μου, σοβαρολογείς, έτσι δεν είναι;» τόλμησε να ρωτήσει ο Άντονι.
«Έχει ξεμυαλιστεί μαζί της», ήταν το μόνο που είπε ο Τζέιμς.
«Κι έτσι να είναι, ξεχνάς, μου φαίνεται, την “ξεμυαλίστρα”. Μια πονηρή ματιά να τολμήσει να της ρίξει, μέσα σ’ ένα λεπτό θα τον έχει κάνει να την ικετεύει γονατιστός να τον συγχωρήσει. Νόμιζα ότι ήξερες καλύτερα την ανιψιά μας, γέρο».
«Α, ναι, ξέρω ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μια χαρά μόνη της. Αλλά ξέρω και τον κανακάρη μου και δεν το βάζει εύκολα κάτω».
«Να σου θυμίζω ότι μιλάμε για ένα δεκαεφτάχρονο;»
«Να σου θυμίσω πώς ήσουν εσύ στα δεκαεφτά;» αντιγύρισε ο Τζέιμς.
Ο Άντονι χαμογέλασε επιτέλους. «Δεκτό. Πολύ καλά, λοιπόν, δεν θα προσέχω μόνο εκείνη, αλλά κι εκείνον».
«Αν καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου από τη Σκοτσέζα», παρενέβη ο Κόνραντ.
«Τότε καθίστε κι εσείς εδώ», απάντησε σφιγμένα ο Άντονι. «Να φυλάμε καραούλι και οι τρεις. Στο κάτω κάτω είναι πολύ ευχάριστος τρόπος να περνάει κανείς τη βραδιά του».
Ο Τζέιμς χαμογέλασε. «Μάλλον μ’ αυτό τον τρόπο μας λέει να του δίνουμε, Κόνι. Έλα, πάμε κι άσ’ τον αυτόν εδώ να ξεροσταλιάζει. Πού ξέρεις. Μπορεί η κοπελιά να τολμήσει να βγει πάλι έξω και ν’ αρχίσει να του αρέσει που κάθεται δω και προσέχει τ’ ανήλικα». Σ’ αυτό το σημείο χασκογέλασε. «Μόνο αυτό θα τον σώσει. Γιατί δεν τολμάει να μπει εκεί μέσα, στη φωλιά του λύκου, ούτε για χάρη της».
Ο Τζέιμς έκανε λάθος και για τα δύο.