141

straten, dat alles bij elkaar veroorzaakt een onophoudelijk gerommel en geraas, waaraan de vreemdeling niet zeer spoedig went.

Het overkwam ook Wilkes weer, dat koortsachtige, vermoeide gevoel, als

New-York je te pakken krijgt en het lijkt dan, of al die enorme hooge gebouwen op je neer dreigen te komen, je voelt je als een stofje temidden van hooge rotsgebergten. Wilkes liep een restaurant binnen, waar hij zich aan een der tafels neerzette. Hij bestelde een licht maal en terwijl hij wachtte, keek hij naar het gewoel op straat. Hij was nu op Broadway aangeland, ter hoogte van de Veertigste straat, Broadway, waar op dat gedeelte ieder huis een theater of een restaurant was en waar men heel den dag honderden acteurs en actrices heen en weer kon zien wandelen, waar de theateragentschappen waren en het centrum van de fi lmindustrie was. Bekende fi lm-acteurs en actrices, die je in de theaters op het witte doek zag acteeren, ontmoette men hier in hun dagelijksch leven. Het was alles nieuw voor Wilkes, die tien jaren geleden een ander New York had aangetroffen.

De kellner kwam hem het bestelde brengen en Wilkes begon met smaak te eten, toen hij opeens tusschen al het Amerikaansch gepraat een paar Hollandsche woorden hoorde.

‘ Laten we hier wat eten, zeg, en dan kunnen we op je kamer verder praten. ’ Het was een netgekleed jongmensch van hoogstens vier-en-twintig jarigen leeftijd, die deze, woorden sprak tot zijn metgezel, een wat ouder persoon. Verrast keek Wilkes op, want hij herkende in het jongemensch een zijner medepassagiers van de boot.

‘ Wel, dat is aardig, ’ zei de jonkman, toen hij

Chr. van Abkoude, Kruimeltje