157

Kruimeltje en voelde hij zich verdrietig en terneergeslagen... Wat zou er nu weer met hem gebeuren?

Maar wacht, vanmiddag zou meester Leentvaar met hem meekomen en die zou

hem wel helpen.

Zonder eten ging Kruimeltje weer naar school, maar dat kon hem minder schelen, hij had heelemaal geen lust in eten. Hij vertelde aan Meester Leentvaar, wat er gebeurd was en zwoer, dat hij er niets van wist.

‘ Goed, goed, mijn jongen, ’ zei meester, ‘ ik geloof je en vanmiddag zullen we dat zaakje wel eens verder uitzoeken. Trek je er maar verder niets van aan en doe je best bij je werk. Leer maar hard, dan vergeet je het vanzelf. ’

De middag ging langzaam voorbij en Kruimeltje was blij, toen de laatste schoolbel

luidde.

Meester Leentvaar had het geval aan den hoofdonderwijzer Brilsma verteld en aangezien deze zeer veel belang stelde in Kruimeltje en het Gesticht, besloot hij, mee te gaan en zelve eens een onderzoek in te stellen.

De Vader ontving de onderwijzers met onderdanige beleefdheid en bood hun

stoelen aan in zijn kantoor.

‘ U heeft natuurlijk van den diefstal gehoord? ’ begon hij.

‘ Zoo iets, ’ zei de heer Brilsma. ‘ We zouden het echter gaarne nog eens van U

willen hooren. ’

‘ Wel, de zaak is deze. Vanmorgen wilde ik een rekening betalen en opende de lade in deze tafel. Stel u voor, toen ik het geldkistje leeg vond. Absoluut leeg. Wij houden er geen dienstpersoneel op na, mijn vrouw en ik doen al het werk, wat er te doen valt. Eerst vroeg ik aan mijn vrouw, of zij soms het geld een andere plaats gegeven had, maar dat was niet het geval.

Chr. van Abkoude, Kruimeltje