183

die Kruimeltje voor den ingang van de concertzaal bewonderd had. Hij had de geluidlooze auto niet hooren aankomen en de chauffeur had hem niet kunnen ontwijken, zoo plotseling stak de knaap de straat over.

De beroemde pianiste Vera di Borboni, die zich, met bloemen beladen, van het concert huiswaarts begaf, stapte verschrikt uit en naderde de groep, die om Kruimeltjes beweginglooze lichaam geschaard stond.

‘ Is het arme kind erg bezeerd? ’ vroeg ze in zuiver Hollandsch. ‘ Een leelijke hoofdwond, mevrouw, ’ sprak een der omstanders.

Kruimeltjes gelaat was wit, bloed stroomde uit een wond aan het achterhoofd. Iemand liep een der winkels binnen en keerde terug met witte doeken. Men verbond Kruimeltjes hoofd voorloopig en daarop commandeerde de pianiste: ‘ Draagt hem in mijn auto, ik zal een dokter voor hem halen en hem verder

verplegen. ’

Dat stelde de omstanders tevreden en weldra verdween de auto langzaam uit de straat. Madame di Borboni hield het hoofd van Kruimeltje in haar arm. Een bloeddrup vloeide langzaam onder het verband uit en viel op haar witzijden concert-costuum. Ze nam er weinig notitie van, maar drukte het verband wat vaster aan. Onderweg reed ze bij een dokter aan, en nadat deze ook in de auto plaats genomen had, gebood ze den chauffeur naar huis te rijden.

Kruimeltje werd gewasschen, zijn hoofd werd verbonden en hij daarna te rusten gelegd. Toen Vera di Borboni overtuigd was, dat de jongen rustig lag en volkomen verzorgd was, trok ze zich in haar eigen vertrekken terug.

Ofschoon Kruimeltje een paar malen de oogen

Chr. van Abkoude, Kruimeltje