205

hij niet, want hij is arm en zijn vader kan het niet betalen. ’

‘ Ik zal je eens een geschiedenis vertellen, ’ sprak Vera. ‘ De geschiedenis van een meisje, dat ook graag muziek wou leeren. Ze heette Lize en woonde ook in deze stad. Ze nam pianolessen van een knappen muziekmeester, die haar een groote toekomst beloofde. Urenlang studeerde zij elken dag, maar ze was niet heel sterk, ze leed aan bloedarmoede en het langdurige studeeren binnenshuis maakte, dat ze er erg bleek en magertjes ging uitzien. Ze was niet arm, en ofschoon haar ouders vroeg gestorven waren en zij door een tante werd opgevoed, ontbrak het haar aan niets. Alleen hoopte ze wat gezondheid en levenskracht op te doen en daarom zond de tante haar naar het zuiden van het land, Valkenburg. Daar deed de lucht haar goed en sterkte ze aardig op. Ze speelde wel wat piano af en toe, maar ze ging toch erg achteruit in haar studies. Toen kwam er een brief van de tante, die haar meedeelde, dat ze van nu aan zuinig moest leven, want dat er een groot gedeelte van haar kapitaal verloren was gegaan door mislukte speculatie.

Lize vond dat erg jammer en verdrietig, want nu had ze maar net genoeg om van

te leven en kon geen dure lessen meer betalen.

En nu droomde ze maar in dat mooie gedeelte van het land, tusschen al die bergen en bosschen... ze droomde... dat ze in een sprookje leefde... en dat er een rijke Prins komen zou... en haar weg zou dragen naar een groot, rijk kasteel, boven op een hoogen berg. En in dat kasteel was een prachtige, vergulde piano, en als ze daarop speelde, klonken er harpgeluiden en klokketonen... Maar dat waren natuurlijk allemaal maar droomen. Toch kwam er een prins om haar weg te halen. Niet een rijke Prins met

Chr. van Abkoude, Kruimeltje