Abbrile, abbrile! Mmiez’ ’e ffronne ’e rosa
vaco vennenno ’o frutto ’e chisto mese;
cacciate ’a capa, femmene cianciose,
io donco ’a voce e vuie facite ’a stesa:
«Frutto nuviello e mese ’e paraviso!
Collera ncuorpo a nuie nun ce ne trase!…»
’E ccerase!… ’E ccerase!…
Ll’ anno passato,’o tiempo d’ ’e ccerase,
facevo ’ammore cu na Purticesa,
abbascio ’o Granatiello steva ’e casa,
e a’ chiammaveno Rosa ’a vrucculosa.
Belli tiempe de lacreme e de vase!…
Ogne lacrema quanto a na cerasa!
Ogni cinche minutele nu vaso!…
’E ccerase!…’E ccerase!…
Mo c’ aggia fa’? Se so’ cagnate ’e ccose
e m’ ha licenziato, chella mpesa!
È arrivato nu legno genuvese,
e ’o capitano ha ditto ca s’ ’a sposa…
Capitano d’ ’o legno genuvese,
addò t’ ’a puorte ’a bella Purticesa?
’E ccerase!…’E ccerase!…
Cacciate ’a capa, femmene cianciose;
io donco ’a voce e vuie facite ’a stesa:
’E ccerasel… ’E ccerasel… Abbrile è ’o mese
c’ uno se scorda meliune ’e cose…
Capitano d’ ’o legno genuvese,
a me nun me ne importa ca t’ ’a spuse;
mme daie na voce a n’ ato pare ’e mise!…
’E ccerase!…’E ccerase!…