Grammar Assumed:
Conjugation of φημί
Socrates begins to defend himself against the charge brought by Meletus
περὶ μὲν οὖν ὧν οἱ πρῶτοί μου κατήγοροι κατηγόρουν αὕτη ἔστω ἱκανὴ ἀπολογία πρὸς ὑμᾶς· πρὸς δὲ Μέλητον τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλόπολιν, ὥς φησι, καὶ τοὺς ὑστέρους μετὰ ταῦτα πειράσομαι ἀπολογήσασθαι. αὖθις γὰρ δή, ὥσπερ ἑτέρων τούτων ὄντων κατηγόρων, λάβωμεν αὖ τὴν τούτων ἀντωμοσίαν. ἔχει δέ πως ὧδε· Σωκράτη φησὶν ἀδικεῖν τούς τε νέους διαφθείροντα καὶ θεοὺς οὓς ἡ πόλις νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά. τὸ μὲν δὴ ἔγκλημα τοιοῦτόν ἐστιν· τούτου δὲ τοῦ ἐγκλήματος ἓν ἕκαστον ἐξετάσωμεν.
φησὶ γὰρ δὴ τοὺς νέους ἀδικεῖν με διαφθείροντα. ἐγὼ δέ γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀδικεῖν φημι Μέλητον, ὅτι σπουδῇ χαριεντίζεται, ῥᾳδίως εἰς ἀγῶνα καθιστὰς ἀνθρώπους, περὶ πραγμάτων προσποιούμενος σπουδάζειν καὶ κήδεσθαι ὧν οὐδὲν τούτῳ πώποτε ἐμέλησεν· ὡς δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, πειράσομαι καὶ ὑμῖν ἐπιδεῖξαι.
*Plato. Apology. 24.b-c.
|
Vocabulary |
|
|
κατήγορος,-ου, ὁ |
accuser |
|
κατηγορέω |
to accuse |
|
ἵκανος,-η,-ον |
sufficient |
|
ἀπολογία,-ας, ἡ |
defense |
|
πειράω (Lesson 15, n. 5) |
to try |
|
ἀπολογέομαι,-ήσομαι, ἀπελογησάμην, ἀπολελόγημαι |
to defend oneself |
|
αὖθις (lengthened form of αὖ) |
again |
|
ἀντωμοσία,-ας, ἡ |
affidavit |
|
ὧδε (adverb) |
thus |
|
πως (enclitic) |
somehow |
|
καινός,-ή,-όν |
new |
|
ἔγκλημα,-ατος, τό |
accusation, charge |
|
σπουδῇ χαριεντίζεται |
here “to jest in earnest” |
|
καθίστημι (κάτα + ἵστημι) |
to set |
|
προσποιέω |
to pretend |
|
Vocabulary (continued) |
|
|
σπουδάζω,-άσομαι, ἐσπούδασα, ἐσπούδακα, ἐσπούδαμαι, ἐσπουδάθην |
to be serious |
|
κήδω, κηδήσω, κήδεσα, κέκηδα |
to distress |
|
πώποτε |
ever yet |
|
μέλω |
to care for |