THODORIS RAKOPOULOS

(Born Amyntaio, near Florina, Greece, 1981)

As a writer of poetry, short stories, social commentary, and anthropology, Thodoris Rakopoulos is extremely prolific. With Thomas Tsalapatis (p. 215), he is also one of the most engaged and engaging critics of life post-crisis. His poetry, however, tends to avoid linear accounts of current events, focusing instead on representing the visual synchronicity inherent in a life lived between cultures and languages; he reserves his skill as a storyteller for his short stories as well as his anthropological work based on ethnographic fieldwork, most recently on the anti-mafia movement in Sicily. Rakopoulos studied Law and Anthropology in Thessaloniki and London, and now has a research fellowship at the University of Bergen in Norway. He received the Greek National Poetry Prize and the Book Center Prize for his first collection. He publishes essays and translations for journals and newspapers, as well as a blog, Africa by any other name (thodorisrakopoulos.blogspot.gr). His most recent book, Bat in a Pocket (Nefeli, 2015), is a collection of twenty prose pieces.

Φαγιούμ (Fayum), Mandragoras, 2010; Ορυκτό Δάσος (Mineral Forest), Nefeli, 2013; Η συνωμοσία της πυρίτιδας (The Gunpowder Plot), Nefeli, 2014.

Επιφάνια

Στάθηκε λοιπόν μπροστά

με το πνευμόνι του διαμπερές

κι ένα μπουκάλι χωρίς πώμα

ή μέσα μήνυμα

με την αμηχανία του ακάλεστου

στο κατώφλι κυριακάτικα

όταν όλες οι κάβες έχουν κλείσει

«ρε Πάνο» του είπα, «από το χώμα έρχεσαι και μου μυρίζεις

σαν όταν έσκαβες χωράφια· ο ίδιος· κόπιασε».

Εκείνος δεν απάντησε· ούτε καν φαίνονταν

να έχει καταλάβει· με κοίταζε αργά στο στήθος

σαν να ψάχνει τους υπότιτλους

κι έβγαζε ένα μαντίλι συνέχεια κόκκινο

σκουπίζοντας την ευφυΐα στάλα στάλα από το μέτωπο.

Δεν ήτανε γλώσσα ο Πάνος.

Δεν «το ‘χε» που λεν οι γλωσσοπλάστες.

Σε μια μαύρη φωτογραφία ήτανε, χωμένος στο παλιό του ρούχο.

Σημ.: αυτό το ποίημα βγήκε με αναμμένο το αλάρμ

μόλις προσπέρασα έναν που σου έμοιαζε ρε Πάνο

ακίνητος στο αεράκι του αμπελώνα

με το πουκάμισό του καπνισμένο

λογάριαζε την αριθμητική των πουλιών.

Epiphany

So he stood in front

with a punctured lung

and a capless bottle

no message inside

the dysfunctional intruder

at the doorstep of a Sunday

when all the watering holes have closed

‘Hey Pete,’ I said, ‘you’re coming from the earth and smell

like your digging days in the fields – the same guy – get to work.’

He didn’t answer – didn’t even seem

to understand me, stared long at my chest

as if looking for subtitles

pulling out a continuous red hankie

to wipe away the wits from his forehead drop by drop.

Pete wasn’t good with words.

‘Didn’t have it,’ as the wordsmiths say.

He was in a darkened photograph, stuffed in his old clothes.

NB: this poem came out with the alarm on

just as I was passing someone who looked like you old Pete

standing still in the vineyard breeze

in his fumigated shirt

thinking about the arithmetic of birds.

George Economou

Σχισμένο

Υπάρχει	ένας
πολύ περι	γραφικός
τρόπος να	μου δείξεις
πόσο πολύ	με περιφρονείς
γιατί λοιπόν	διαλέγεις
αλληλο	γραφία
ότανμπορείς	να φτύσεις
κατά	μουτρα
γιατίαπλώς	σαλιώνεις
το γραμ	ματόσημο;
Μία	σμα
εργο	δότη
σχίζειςτη	φωνή μου
στα	δύο
σαν	ένα
γράμ	μα

Torn

Is there	any
highly des	criptive
way you can	show me
how deeply	you detest me
why then	opt for
corres	pondence
when you	can spit
into	faces
because you	simply drool on
the post	age stamp?
Con	tamination
big	boss
you tear	my voice
in	two
like	one
let	ter

George Economou