Vijfendertig procent van de meisjes tussen de 14 en de 18 jaar durft in de zomer niet in bikini, blijkt uit onderzoek. Ze zijn te dik, vinden ze. En weet je wiens schuld dat is? Dat is mijn schuld.
Ik schrijf namelijk voor een blad dat eens in de zoveel tijd een reportage publiceert over aanstaande modellen. Meestal is het een vrolijke reportage over ambitieuze meisjes van dertien, zonder enige kanttekening. Dus daarom maak ik die nu maar. Anders is het namelijk net zo goed mijn schuld.
Een kanttekening dus. Want zo gek is het niet, dat je als meisje met een gezond gewicht niet meer in je bikini durft. Als je op het strand door een blad ligt te bladeren waarin meisjes staan die kilo’s lichter zijn dan jij, maar zeggen: ‘Sommige modellenbureaus zeiden tijdens de Model Convention tegen me dat ik nog wel wat vet van mijn heupen af moet zien te krijgen.’ Het meisje in kwestie is zeventien, weegt 57 kilo en is 1.74 lang. Dat betekent een Body Mass Index van 18 en dat is volgens de Nederlandse Hartstichting nog net gezond, maar: aan de lage kant.
Vind je het gek dat je als veertienjarige wat onzeker wordt over je lichaam wanneer je een prachtig pruilend leeftijdgenootje ziet poseren met de tekst: ‘Het viel me op dat er tijdens de Model Convention veel meisjes waren die niet de juiste maten hadden. Dat vergrootte mijn kansen aanzienlijk.’ En dat dat meisje (van veertien, net als jij) 1.79 lang is en 50 kilo weegt. Dat is een Body Mass Index van 15. Dat is – alweer volgens de Hartstichting, ik verzin dit niet – ongezond licht. Gevaarlijk. Net als het meisje op de bladzij ernaast, van veertien, 1.64 lang en 40 kilo. VEERTIG KILO! En niemand die er iets van zegt. Niemand die een link legt tussen bijvoorbeeld de strijd van actrice Christina Ricci, die even verderop in het nummer uit de doeken doet hoe lastig het toch is van je anorexia af te komen als je je spiegelt aan een onhaalbaar schoonheidsideaal. Niemand die aan de ouders van deze dertien- en veertienjarigen vraagt of dat nou wel zo slim is, dat ze samen met hun dochter heel verantwoord kiezen voor Huppeldepup Models omdat ze daar ‘zo’n goed gevoel bij hebben’. Niemand die een kanttekening plaatst.
Dus bij deze. Voor al die meisjes, een liedje dat ik heb geschreven voor precies zo’n meisje nadat ik haar in een pizzeria urenlang had zien worstelen met een groene salade:
Als we nou eens doen dat ik je spiegel was
Dan mocht jij van mij Sneeuwwitje zijn
Zou je me dan eindelijk geloven als ik zei
De mooiste dat ben jij
Of ik was je allerliefste spijkerbroek
Dan zat ik jou natuurlijk nooit te strak
Als je me nou gelooft
En eindelijk zeker weet
Dat je d’r best mag zijn
En eindelijk weer wat eet, Marjolein
Of zullen we doen dat ik je weegschaal was
Ik droeg je op handen elke dag
Zou je me dan eindelijk geloven als ik zei
D’r hoeft niks af, Marjolein
Marjolein, d’r moet iets bij
Als je me nou gelooft
En eindelijk zeker weet
Dat je d’r best mag zijn
En eindelijk meer wat eet, Marjolein
En als we nou doen dat ik je eten was
Zeg je dan nog steeds dat je niet hoeft
Denk je dat je zelfs niet een klein beetje proeft
Van mij
Een hap liefde
Een lepel lef
Om stevig op te kauwen
Een heel bord zekerheid
En kilo’s zelfvertrouwen