13

Het duizelt me. Madz en ik bij Lorenzo blijven? Legale ondernemingen? ‘Ik dacht dat alles wat jullie deden illegaal was.’ Voor het gemak negeer ik maar even zijn laatste opmerking. Ik geef toe dat het door mijn hoofd heeft gespookt de afgelopen weken, maar tegelijkertijd was het zo veel makkelijker om dat vraagstuk voor me uit te schuiven en eerst een goede oplossing te bedenken voor John.

John die mij geapped heeft en waar ik gemakshalve Lorenzo niets over heb verteld. In mijn verdediging: daar was ook niet echt tijd of gelegenheid voor.

‘Het grootste gedeelte wel. Dat klopt. Maar Emilio en ik, en ook Luciano toen hij nog een van ons was, zijn al langere tijd bezig meer legale ondernemingen op te zetten. Op de lange termijn is dat duurzamer. En veiliger.’ Hij wrijft over zijn ribbenkast en trekt een pijnlijk gezicht.

Ik focus me op de weg. Af en toe dwalen mijn ogen naar de lucht met haar kleine schapenwolken als klodders witte inkt tussen al dat blauw.

‘Hoe lang is het nog rijden?’ Mijn ogen zoeken in het navigatiesysteem naar een aanwijzing van het aantal uren dat ik nog moet rijden.

‘Lang,’ zucht Lorenzo. Hij rust zijn hoofd weer tegen het raampje en sluit zijn ogen. Niet veel later hoor ik hem langzamer en dieper ademhalen. Hij is in slaap gevallen.

 

Het plaatsje Bar Harbor is een verademing na de lange autorit. Het centrum ziet er gezellig en schattig uit. Ik zou het bijna knus kunnen noemen. Veel hout en ouderwetse tinten, zoals de lantaarnpalen langs de hoofdstraat en het kerkje aan een rond plein met allemaal winkeltjes.

‘Gelukkig hou ik van kreeft,’ zeg ik als ik het zoveelste uithangbord van een restaurantje zie met een rode kreeft erop.

‘Het heeft zeker wat.’ Lorenzo gaat overeind zitten en maakt zijn schouders los. Het loopt tegen de avond en mijn maag knort. We zijn onderweg meerdere keren gestopt, maar hebben weinig gegeten. Lorenzo voelde zich goed genoeg om ook een stuk te rijden. Ik maakte er dankbaar gebruik van en deed een mini-slaapje in de bijrijdersstoel.

‘Moeten we echt ‘onderduiken’ of kunnen we straks gewoon ergens een hapje gaan eten?’

Lorenzo lacht en kijkt me speels aan. ‘Ik denk dat ik eerst goed verzorgd moet worden voordat ik ook maar iets kan doen.’ Hij legt zijn hand op mijn hand die op de pook ligt en ik voel de hitte door mijn lijf trekken. Ik dacht dat mijn lichaam niets anders wilde dan eten en slapen, maar als ik zie hoe hij naar me kijkt en hoe zijn vingers mijn pols strelen weet ik dat niet meer zo zeker.

Ik volg nauwkeurig de instructies van het navigatiesysteem op en dat leidt ons naar een afslag van de hoofdweg, een onverharde weg die ons een lang stuk door de dichtbegroeide bossen voert. Ik ben onder de indruk van al het groen en ik vraag me af wat deze omgeving nog meer te bieden heeft.

Voor me zie ik iets lichtbruins doorschemeren door de bossen. Het pad wordt breder en mondt uit in een soort open plek. Mijn mond zakt een stukje open. Ik parkeer de auto voor het huisje en kijk mijn ogen uit.

‘Ik dacht dat het een vakantiehuisjé zou zijn,’ zeg ik ademloos.

‘Tja.’ Lorenzo stapt uit en ik volg zijn voorbeeld. Het huis is meer dan ik ooit had verwacht. Het is geen verlaten, klein blokhutje, maar een prachtige woning, helemaal van hout, met een veranda en een afdak én een garage. Ik laat de auto eerst staan en volg Lorenzo naar binnen.

Er is elektriciteit en tot mijn grote verbazing is de koelkast tot aan de nok toe gevuld. Lorenzo is druk bezig de ramen en deuren te inspecteren. Ik kijk hem vragend aan met de openstaande koelkastdeur in mijn hand.

‘Er zijn mensen in de buurt die voor dit huis zorgen als er niemand is. Mijn tante gaat hier een paar keer per jaar heen met haar gezin. Waarschijnlijk heeft zij opdracht gegeven om de koelkast te vullen.’ Hij grijnst en komt achter me staan. Hij slaat zijn armen om me heen, zijn handen rusten op mijn buik. Zachtjes geeft hij me kusjes in mijn nek. ‘Ik ben zo blij dat je met me mee bent gegaan.’

Ik glimlach en geniet van zijn warme adem in mijn hals. ‘Ik ook. Alhoewel het lijkt alsof het een stuk beter met je gaat. Heb je mijn verzorging nog wel nodig?’ Ik draai me naar hem om.

Lorenzo laat me los en grijpt overdreven naar zijn hoofd en vervolgens naar zijn ribbenkast. Hij kreunt. ‘Nu je het zegt, ik denk dat ik even moet gaan liggen.’ Zonder te vragen pakt hij mijn hand en trekt me met hem mee, de trap op.

We openen een paar deuren op de gang. Ik zie een badkamer met een hoekbad en een aparte douche. Ook zijn er drie slaapkamers. Degene met het grootste bed is de kamer waar Lorenzo me mee naar binnen trekt en me zonder pardon op het bed duwt.

Ik negeer mijn rammelende maag. Eten lijkt nu zo niet belangrijk. Ik kijk naar de grote, gespierde man die voor me staat. Die me op ieder moment kan gaan nemen. Mij de zijne zal maken.

Ik kijk toe hoe hij zijn shirt uittrekt. Hij zit onder de blauwe plekken, maar het interesseert me niets. Ik richt me op en ga op mijn knieën zitten om de pijnlijke plekken te kussen. Hij ademt zwaar en kreunt als ik bij de rand van zijn spijkerbroek kom. Mijn vingers glijden onder de riem, maken die behendig los, en trekken de knopen los. Zijn pik is hard onder mijn vingers. De stof van zijn boxershort zit dusdanig in de weg dat ik het ding al snel naar beneden trek. Lorenzo rukt zowat mijn shirt van mijn lichaam en maakt een goedkeurend geluid als hij de kanten, zwarte beha ziet. Ik geef hem even de tijd om de stof aan te raken. Op het moment dat hij plagerig in mijn tepel knijpt, duw ik hem weg en richt mijn aandacht op zijn hardheid, vlak voor me. Ik vraag me af hoe lang hij het zal pikken dat ik de leiding neem. Meestal is Lorenzo er niet zo van gediend als ik dat doe. Hij vindt niets leuker dan te bepalen wat er gebeurt, voornamelijk in bed. In het echte leven snapt hij dat hij daar niet mee weg komt, tenminste niet bij mij.

Ik geniet van het gevoel van macht dat me altijd overspoelt als ik wél de touwtjes in handen mag hebben. Ik streel de blanke huid van zijn erectie en hou in de gaten hoe hij reageert.

‘Kijk niet zo ondeugend naar me,’ zegt hij streng.

‘Waarom niet?’ zeg ik zo onschuldig mogelijk.

‘Jij weet precies hoe je me gek moet maken.’

Ja, daarin moet ik hem gelijk geven. Ik geef voorzichtige rukjes. Voorzichtig maar stevig. Hij ademt zwaar. Af en toe kijk ik omhoog om zijn reactie te peilen. Hij kijkt met een bijna emotieloze blik naar me, zijn ogen vochtig van opwinding. Ik weet dat dat betekent dat hij zijn best doet om niet meteen al klaar te komen in mijn hand.

Dan neem ik hem in mijn mond. Lik zijn eikel, zuig er zachtjes aan. Het duurt niet lang of hij pakt me bij mijn schouders en duwt me op het bed.

Playtime is over. Tijd voor het echte werk.

Hij komt naast me liggen, half op zijn zij, zijn erectie tegen mijn heup gedrukt. Met zijn hand op mijn wang draait hij mijn gezicht naar dat van hem. Zijn lippen raken de mijne met een tederheid die ik niet van hem gewend ben. Hij zoent me langzaam en zacht terwijl zijn vingers naar de stof van mijn beha glijden en een spoor van kippenvel achterlaten.

Zijn mond op mijn mond, zijn vingers op mijn huid, alles voelt zo goed met hem.

Alsof het zo hoort.

Ik probeer niet te denken aan hoe het verder moet. Ik wíl er op dit moment niet aan denken. De liefde die ik voor hem voel is in al die jaren nooit weggeweest. Het heeft gesluimerd misschien, maar verdwenen was het nooit.

Het zal zo ontzettend moeilijk zijn om opnieuw afscheid te moeten nemen van hem.

Ik wil er niet aan denken en stop het allemaal diep, diep weg. Lorenzo’s vingers strelen mijn buik en glijden verder naar beneden, zo bij het makkelijk zittende broekje in die ik voor de autorit had aangetrokken.

‘Ik wil je niet kwijt, Marina,’ mompelt hij in mijn oor en ik verstijf. Alsof hij weet waar ik aan denk.

‘Ik jou ook niet,’ zucht ik. Zijn vingers beginnen een gevaarlijk spel te spelen en ik kan me amper concentreren op wat ik wil zeggen.

‘Zeg dat je bij me blijft.’ Lorenzo’s lippen trekken een spoor van vochtige, zachte zoenen op mijn huid. Ik voel hoe hij mijn handen boven mijn hoofd drukt en zich opricht. Hij zoent mijn buik, likt mijn navel en vervolgt zijn weg naar beneden.

Ik wil wat zeggen, het ligt op het puntje van mijn tong. Ik zou het wel uit willen schreeuwen dat ik niets liever doe dan bij hem blijven.

Maar ik doe het niet.

Lorenzo negeert mijn aarzeling en stroopt mijn broekje en mijn onderbroek van mijn benen naar beneden. Hij kust de binnenkant van mijn dijen. Er ontsnapt me een luide kreun. Het is niet erg. We zijn helemaal alleen.

Geen Madz die wakker kan worden, geen irritante Emilio die ons onderbreekt omdat er ergens een ‘klusje’ moet worden gedaan, iets wat al meer dan een keer is gebeurd de afgelopen twee weken.

Met zijn tong trekt hij een gevoelig spoor steeds dichter naar het brandpunt van mijn verlangen. Ik kreun nog eens, ditmaal luider. Het lijkt Lorenzo aan te sporen mij meer te plagen dan anders. Zijn tong fladdert vlinderlicht over mijn clitoris en ik zoek wanhopig naar meer tegendruk.

‘Meer,’ smeek ik. ‘Ik wil meer.’

Hij kijkt me met een speelse blik aan en ik weet hoezeer hij ervan geniet mij te zien kronkelen. Hoe zeer hij ervan geniet alle touwtjes in handen te hebben.

Hij zegt niets. En ik wou aan de ene kant dat hij opschoot. Aan de andere kant kan ik geen genoeg krijgen van hem en zijn zijdezachte marteling.

Ik duw mijn heupen omhoog als hij me met zijn vingers helemaal open spreid en de plek van mijn opwinding in zijn mond neemt. Zijn tong draait zaligmakende rondjes om mijn clit heen en ik heb het gevoel dat ik letterlijk gek word van genot.

‘Aaah.’ Ik heb geen zin om me in te houden. Ik wil me laten gaan, maar zoals hij me plaagt met zijn lippen en zijn tong gaat me dat niet lukken.

‘Nog meer?’ Zijn zware stem vult de kamer.

Voor ik kan antwoorden glijdt hij met een vinger in me. Hij maakt pompende bewegingen terwijl hij plagerig aan mijn clitoris zuigt. Het is meer dan ik aankan en ik druk mijn hoofd in het kussen. Mijn vingers zoeken houvast in de lakens. Mijn orgasme overspoelt me met zo’n intense kracht dat ik amper weet waar ik het moet zoeken. Op dit moment is er niets anders dan wij en kan ik me niet voorstellen dat we ooit weer gescheiden zullen worden.

Lorenzo richt zich op en gaat op zijn knieën tussen mijn benen zitten. Met zijn wijsvinger maakt hij een draaiende beweging en teken dat ik op mijn buik moet gaan liggen. Ik doe wat hij van me vraagt. Gespannen wacht ik af, alhoewel ik donders goed weet wat er nu gaat gebeuren. Hij gaat me nemen. En Lorenzo kennende zal hij niet zachtjes aan doen.

Hij pakt me bij mijn heupen vast en dwingt me op mijn handen en knieën te gaan zitten. Ik hou mijn adem in als hij in me stoot. Zijn handen houden me stevig vast bij mijn heupen en ik voel de hitte in mijn onderbuik oplaaien.

Opeens trekt hij zich terug. Ik kijk hem aan over mijn schouder.

‘Ga eens op je rug liggen.’ Zijn stem klinkt lief.

Lorenzo klinkt nooit lief tijdens de seks. Dwingend? Ja. Streng? Dubbel ja. Maar lief? In de verste verte niet.

Ik draai me om. Als ik lig, komt hij voorzichtig bovenop me liggen. Zijn gezicht vertrekt.

‘Heb je pijn?’ Ik streel zijn rug, voorzichtig.

Hij kijkt me aan met een broeierige blik. De pleister op zijn hoofd geeft hem iets schattigs, maar ik besluit hem dat maar niet te vertellen. Lorenzo en schattig? Hij zou het verschrikkelijk vinden.

Met een korte hoofdbeweging ontkent hij het. Zijn vingers raken mijn wang aan. Het gebaar is zo lief, zo zorgzaam dat ik er bijna een brok van in mijn keel krijg.

‘Je bent zo mooi.’ Hij kijkt me aan alsof hij me voor de eerste keer ziet. De verwondering in zijn ogen is oprecht. Ik voel me kwetsbaar onder zijn blik en zijn aanrakingen. Ik onderdruk mijn ‘wat is er met jou aan de hand’-vraag en besluit het over me heen te laten komen.

‘Dank je,’ fluister ik.

Hij kust mijn nek, zo zacht en lief. Zijn hand glijdt naar mijn borst en zijn vingers sluiten zich om mijn tepel. Hij knijpt erin. Niet te hard, niet te zacht.

Zo ken ik je weer, Lorenzo.

Net als ik denk dat we ons oude ritme van stevig en streng weer te pakken hebben, komt hij in me. Langzaam, voorzichtig.

‘Gaat het echt wel?’ vraag ik.

Hij legt een vinger op mijn lippen. ‘Het is nog nooit zo goed met me gegaan als nu.’ Voorzichtig buigt hij voorover en kust me. Zijn tong raakte de mijne, zacht en verkennend. Hij liefkoost me, streelt mijn tong met de zijne, terwijl hij me neemt op een manier die ik niet eerder heb meegemaakt. Alsof hij zijn hart en ziel in iedere stoot legt.

Het is alsof de Lorenzo en Marina die we waren totaal zijn verdwenen en er iets anders, iets veel liefdevollers voor in de plaats is gekomen.

‘Ik hou van jou,’ bromt hij in mijn oor.

Ik voel zijn spieren aanspannen als hij komt. Zijn woorden maken meer in me los dan ik ooit zou kunnen beschrijven. Als mijn eigen orgasme me overspoelt herhaal ik alleen maar zijn naam, steeds en steeds maar weer.