43

Wijdbeens stond hij voor haar, zijn armen over elkaar. Palestinasjaal, ovaal brilletje, schrandere kop. Trek hem een pak aan en hij kon zo als trainee bij een multinational gaan werken. De maan gaf hem een aureool.

Dit was de man die ze in de verte had zien staan toen ze uit de bunker kwam, van wie ze even dacht dat het Mustafa was – totdat die haar bij de keel had gegrepen.

Ze had hem de laatste dagen al een paar keer gezien. Maar ze had hem niet kunnen thuisbrengen. Nu wist ze in een flits wie hij was.

De meest gevreesde man van Nederland.

Hier, in het duister op een golfbaan bij Tabarka.

En eerder op de dag bij de waterval.

‘Jij bent Samir B.’

Het was fijn om weer Nederlands te spreken. Zelfs nu. Ze voelde geen angst. Ook al stond ze oog in oog met de man die de aanslagen van 4 april in Den Haag en Amsterdam had beraamd.

‘En jij Fiona Duijnwyck. Je had al dood moeten zijn. Maar de baas wilde het niet. Hij was woest toen hij hoorde dat ze je met een vrachtauto hebben geprobeerd te killen. En dat daarna de zwarten je zijn achternagegaan in het bos. Ik moest alles corrigeren. En hij heeft mij er persoonlijk voor verantwoordelijk gemaakt dat je zou overleven.’

‘Maar zijn neef Mustafa leek er anders net alles aan te doen om mij van kant te maken.’

‘Ach, dat liep wel los. Hij kon zijn dikke vinger nauwelijks achter de trekker krijgen. En veel ervaring met schieten had hij niet.’

‘Wat doe je hier, Samir? En voor wie werk je? Al Qaida? Of voor Tack en Van Haren? Of voor El Gouta?’

‘Van Haren denkt nog steeds dat ik zijn slaafje ben. Omdat ik een vrijgeleide naar Tabarka heb gekregen. Maar hem minacht ik. Een westerse opportunist. En fuck Al Qaida. Dat zijn losers. El Gouta is op dit moment de meest superieure dienaar van Allah die op aarde rondloopt. Meer dan wie ook in de Islamitische Staat. Een kenner van het leven. En van de Koran. Slimmer dan Osama bin Laden. En een aardig mens bovendien. El Gouta is dé man, weet je. Hij heeft me nog dichter bij Allah gebracht. Ik wil dat de islam heerst. Maar met een paar aanslagjes krijg je de angst er niet meer in. Daarvoor is het Westen te weerbaar geworden, en te intelligent.’

‘Gelukkig maar.’

‘Dus wij moeten ervoor zorgen dat de westerse samenleving van binnenuit verder wordt ontwricht, door gebruik te maken van de westerse achilleshiel. En dat is de christelijke beschaving van naastenliefde. Die beschaving van tolerantie, de neiging om het belang van de ander belangrijker te vinden dan het eigenbelang en het voortbestaan: dát wordt de ondergang van het Westen. Die beschaving zullen wij moslims van binnenuit omverwerpen. Niet door geweld en misschien niet bij mijn leven. Zoals El Gouta het zegt: de druppel holt de steen uit, niet door kracht of geweld, maar door te vallen. Wij moslims denken alleen uit eigenbelang en voortbestaan. Om zo de barmhartige blijvend te kunnen dienen. Ja, wat jullie immigratie noemen, noemen wij onderwerping.’

Sprak Samir de waarheid? Ze ging er maar van uit. Samir had dus een vrijgeleide gekregen naar Tabarka. In ruil daarvoor moest hij de klus klaren voor Van Haren. En die klus was ervoor zorgen dat zij de foto’s zou krijgen in Aïn Draham. Dit betekende dus dat premier Thomas Tack zelf waarschijnlijk gemene zaak had gemaakt met de gevaarlijkste terreurverdachte van Nederland. Zou hij destijds ook Samir hebben ingehuurd om die aanslagen in Den Haag en Amsterdam te beramen? Tacks populariteit was nadien enorm gestegen, als waardig verdediger van de rechtsstaat. Tot hij tot ieders verbazing Samir B. had vrijgelaten omdat het bewijs onrechtmatig zou zijn uitgelokt. Dat was hem op veel kritiek komen te staan en een terugval in de peilingen. Ze begreep nu waarom Tack Samir had laten gaan. Als Samir in zijn opdracht de aanslagen had beraamd, moest hij natuurlijk wel.

‘Welke opdracht heeft Van Haren je gegeven?’

‘Heel simpel. Erop toezien dat jij vanuit Tabarka naar Aïn Draham zou gaan. Beetje op El Gouta inpraten dat hij je moest bijstaan in je zoektocht. Maar dat bleek niet echt nodig.’

‘Was dat alles? Nou ja. Het zal eigenlijk wel. Mag ik jou één ding vragen, Samir?’ Ze wachtte zijn antwoord niet af. ‘Van Haren kan maar beter niet weten dat jij niet meer voor hem werkt, oké? Dus jij hebt mij hier vanavond nooit gezien, mocht hij daarnaar vragen.’

‘Dat was ik al niet van plan. Herman betaalt me namelijk veel te goed. Dus heb ik ook gewoon meegewerkt aan de video van jouw ontvoering. Ik heb wel expres een paar flinke fouten gemaakt in het Arabisch. Een beetje expert bij een veiligheidsdienst heeft dat zo in de gaten.’

‘En heb je Herman verteld dat ik de aanslag van vanmiddag heb overleefd?’

‘Ja, dat kon niet anders. Ik heb gezegd dat je de auto al had verlaten voordat hij werd aangereden. De waarheid dus. Maar dat je je had verstopt achter de waterval, heb ik verzwegen. We hebben je gewoon niet meer gevonden in het grote bos, je bent ons te slim af geweest. Toen heeft hij mij opnieuw gestuurd om je te zoeken.’

‘Shit, Samir, je wist het dus gewoon, dat ik daar stond, achter de waterval, en je hebt niets gedaan.’

‘Dat waren de instructies van El Gouta. Hij heeft een oogje op je, denk ik. Ik was trouwens maar net op tijd. De negers hadden je in de peiling en stonden echt op het punt om je levend te villen. En dat bedoel ik letterlijk. Dacht je nou echt dat je daar onzichtbaar was?’

‘Je hebt me dus gered. En de auto dan? Die vrachtwagen met de bullbar, die mijn auto total loss reed omdat ik erin zou zitten?’

‘Dat is je eigen verdienste, dat je bent uitgestapt. Dat was allemaal voordat El Gouta lucht kreeg van de wrede plannen met jou – de plannen waar Van Haren achter zat. Ik heb het uiteindelijk zelf aan El Gouta verteld. Van de video, van de vrachtauto. Hij heeft mij toen meteen achter die zwarte mannen aan gestuurd, ik moest jou uit hun klauwen houden.’

‘Jee, Samir, ik moet je dus bedanken. Maar wat nu?’

‘Je moet hier hoe dan ook weg. Als El Gouta hoort dat je alleen bent teruggekomen om zijn geheime voorraad wapentuig te vernietigen, dan zal hij zeker niet blij zijn. En nu is ook zijn favoriete green naar de mallemoeren... En zijn achterlijke neef is dood. Dat vergeeft hij zelfs zijn snoesje niet. Hoe aantrekkelijk hij je ook vindt.’

‘Maar hij wilde de wapens toch inzetten in Europa, er een aanslag mee plegen in een voetbalstadion? Namens de Heilige Beweging voor de Wraak op Karel Martel.’

‘Ik weet daar niets van. Wie heeft je dat verteld? De cia of zo? Die wapens gaven hem volgens mij vooral het gevoel dat hij, mocht de nood aan de man komen, daar altijd op kon terugvallen. Maar hij is er zoals ik net al zei van overtuigd dat je met massa-emigratie Europa veel beter en sneller kunt ontregelen dan met een paar bommen.’

‘Ik ben hiernaartoe gegaan vanwege één zinnetje dat hij me op de afslagplaats hierboven toevertrouwde toen we hier eergisteren golfden. Als hij echt zo slim is, zal hij het toch niet per ongeluk hebben laten vallen?’

Samir B. lachte gemeen, en ging er niet op in.

‘Hebben ze je trouwens de foto’s gegeven?’ vroeg hij.

‘Wie? O, die twee gasten in Aïn Draham? Nee, die hadden ze niet meer. Meegegeven aan Jan Willem Bouman, eind 1990. Zo shit.’

‘Jan Willem Bouman?’

‘Vraag Mondher maar eens naar hem.’

‘Dus je hebt straks niks om Tack een loer mee te kunnen draaien.’

‘Zo is het precies, Samir, ik sta met lege handen.’

‘Jammer. Die rotzak.’

Ze maakte aanstalten om afscheid te nemen. Ze moest wegwezen hier.

‘Je bent nog niet van Herman van Haren af, Fiona. Hij heeft overal connecties hier. Alle autoriteiten eten uit zijn hand. Zelf kom ik uit Marokko, maar daar zijn ze lang niet zo geniepig en achterbaks als in Tunesië. Vertrouw dus niemand. Je kunt overwegen om nu met mij mee te gaan, en je morgen buiten het zicht van El Gouta in te schepen met Emigration Europe. Maar dat scenario zal Van Haren ook kunnen bedenken. Onderschat hem niet. Hij zal niet rusten voordat hij je te pakken heeft.’

Ze dacht kort na. Erg aanlokkelijk klonk het niet, vond ze, om in zo’n sloep met Afrikaanse bootvluchtelingen te gaan zitten. En hoe zou ze dan ongezien Europa kunnen binnenkomen?

‘Nee, dank je, Samir. Ik pak de Nissan Patrol.’ Ze liet hem de sleutel zien die ze de dode Cycloop Mustafa had ontfutseld. ‘Er wacht vanavond hopelijk nog iemand op mij.’

Ze draaide zich om en liep terug, in de richting van de twaalfde hole, terwijl ze de stukken schroot, steen en aarde zo veel mogelijk probeerde te ontwijken. Ze moest weg van dit golfterrein, weg uit Tabarka. Ze moest op zoek gaan naar Mohammed. En dan proberen Tunesië uit te komen. Haar uitweg heette Francesca.

Maar hoe kwam ze ongezien bij haar?