Intermezzo X

De boodschap die hij gisteravond na het geslaagde staatsbanket in het dienstbodekamertje had afgeluisterd, bevatte voor hem uitstekend nieuws. Die communist annex bevrijdingstheoloog uit Zuid-Amerika heeft hij net op Rotterdam The Hague Airport afgezet. Achter in zijn gepantserde bmw 745Li speelt hij opnieuw de boodschap af.

‘Hier Herman. Ik weet dat je een staatsbanket hebt. Maar ik móet je even bijpraten. Ik heb slecht nieuws en goed nieuws. Ik begin met het slechte. De gravin is ons helaas ontglipt. Ik weet niet hoe. Ze is honderd procent zeker niet naar Pantelleria gegaan, dat hebben we zorgvuldig afgegrendeld met hulp van onze Italiaanse vrienden, die dachten dat ze een drugscrimineel moesten opvangen. Hoogstwaarschijnlijk is ze, toen ze de kustwachtboten zag, naar Lampedusa gevaren. Maar daar is ze gek genoeg nooit door de douane gegaan. Onbegrijpelijk, het is technisch onmogelijk om daar buiten de autoriteiten om het land in te komen. Ook daar denkt de douane dat ze een beruchte drugscrimineel is. Het kan ook dat ze terug naar Tunesië is gegaan, of naar Libië, maar ik kan me dat niet voorstellen. Ze weet dat ze daar vogelvrij is. Sicilië was ook afgegrendeld. Kortom, we zijn haar kwijt.

Maar dan het goede nieuws. Ik ben zojuist met gevaar voor eigen leven in iets meer dan twee uur keihard van Tunis naar Aïn Draham gereden. Ik heb alle cholera-aanwijzingen genegeerd. Sterker, ik ben nu nog in Aïn Draham, ik zit hier met Ahmed Brahmini en Chadli el Bendide, die twee simpelmansen. Ik zal maar niet de groeten van je doen, haha. Het zijn nu trouwens best ouwe kerels, dat begrijp je. Ook zonder toestemming van de bei wilden ze best met me praten. Ik heb ze uiteraard wel even subtiel mijn Walther moeten laten zien. Ik zag geen andere optie meer. Ik weet dat je er altijd doodsbenauwd voor bent geweest dat ze er hier in Aïn Draham weet van zouden krijgen dat jij zo’n belangrijk heerschap bent. Ik heb dat ook niet gezegd. Ik heb ze alleen gevraagd of ze de foto’s hebben meegegeven aan Fiona Duijnwyck.

En weet je wat? Nee! Sterker, ze hebben de foto’s allang niet meer, zeggen ze. Eind 1990 hebben ze alle elf foto’s meegegeven aan een aardige kale meneer van de ambassade, zeggen ze, die in ruil daarvoor een tafelvoetbalspel heeft laten neerzetten. Dat is natuurlijk Jan Willem Bouman, kan niet missen. Hij had de foto’s, toen hij jou chanteerde, dus inderdaad wel in zijn bezit. Dit betekent dat zij, La Duijnwyck, in elk geval de foto’s niet heeft meegekregen in Aïn Draham. Besef je dat dit, uitgaande van de situatie zoals die nu is, echt heel goed nieuws is? Waar de foto’s dan wel zijn, ik begrijp er niks van. Het is allemaal heel raadselachtig, ja, maar nu even van later zorg. Ik heb destijds echt zijn hele huis ondersteboven gehaald.

Maar goed, dit is dus best goed nieuws, Thomas! Duijnwyck kan met haar informatie geen kant op. En als ze wel het lef heeft om met een verhaal naar buiten te komen, ontmaskeren wij haar als fantast. We spinnen haar in de categorie deklepel.nl. Waarover hebben we ons zo druk gemaakt? Waarom hebben we haar eigenlijk op pad gestuurd? Dus, no worries.

O ja, Samir heb ik ook nog even gesproken. Hij zegt dat hij hier wil blijven, in Tabarka. Bij El Gouta. Dat vind ik op zich prima, waar moet hij anders naartoe? Maar hij vindt dat hij nu voldoende heeft gedaan voor ons. Met andere woorden: we hoeven niet meer op hem te rekenen, zegt hij. Ik heb zin om de inhoud van mijn Walther in dat arrogante lichaam te pompen. Als ik terug ben in Nederland, moeten we het maar even over hem hebben.

Het goede nieuws is dus: ze heeft de foto’s niet! Spreek je later.’

Simpelmansen? Ouwe kerels? Met terugwerkende kracht wordt de herinnering aan zijn avontuur bij de waterval zo wel erg vervuild. Kunnen ze niet gewoon met hun tengels van zijn zoete gevoelens afblijven?

Hij herpakt zich. Feit is dat Hermans bericht gegeven de omstandigheden inderdaad goed nieuws is. Goh, zo had het irritante gravinneke bijna haar leven gegeven voor iets wat ze niet eens in haar bezit heeft. Arm kindje toch, op een haar na was ze er geweest. Maar levend bracht zij de goede boodschap terug – dat hij niets meer heeft te vrezen. Halleluja.

De duivel in hem lacht de glimlach van de overwinning. Hij gaat eindelijk eens een relaxte middag en avond tegemoet. Thuis staat gelukkig nog een heerlijke fles Barbaresco uit 2007.