No’ng una’y di mapaniwala
Ang sarili sa ‘king nakita
Puso ko’y lunod sa luha
Lungkot ang nadarama
Di lubusang maisip
Kung pano ang hangi’y
Kay bilis umihip
Sa buhay ng ‘sang butihin
Ako’y nanghihinayang
Pagkat di siya naabutan
Oras sa palad ay kulang
Wala na siya, nang aking datnan
Ba’t kung kailan huli
Saka ko pa naisip
Mga bagay na di ko nagawa
Nung panahong siya’y nabubuhay pa
Siguro’y nararapat na ang nangyari
Upang di na niya mapintig
Ang kanyang paghihirap at sa’kit
Nang ang kanyang kaluluwa’y manahimik
Saan man naroon ang aking lolo
Nawa’y marating mo
Ang walang hanggang paraiso
Katawan mo ma’y nahimlay
Sa isip nami’y di ka mawawalay
Sa puso nami’y mananatili kang buhay
Ibaon man ang alaala mo sa hukay