part0024

ബോംബെയിൽ സയോൺ കോളിവാഡ എന്ന ചേരിപ്രദേശത്ത് നപുംസകങ്ങൾമാത്രം താമസിക്കുന്ന ഒരു കോളനിയുണ്ട്. തുത്തനാ കപ്പലകകൾകൊണ്ടു നിർമ്മിച്ച കുടിലുകളും കയറ്റുകട്ടിലുകളും മലക്കറിത്തൊലികൾ ചീഞ്ഞളിഞ്ഞതുകൊണ്ടു ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന കുപ്പക്കൂമ്പാരങ്ങളും സ്ത്രീവേഷം ധരിച്ചവരെങ്കിലും മുഖക്ഷൗരം ദിവസേന ചെയ്യേണ്ടിവരുന്ന മനുഷ്യജീവകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഒരു ഗ്രാമം. ഏതെങ്കിലും വീട്ടിൽ ഉണ്ണി പിറന്നാൽ ചെണ്ടയും ചിലമ്പൊലിയുമായി നപുംസകങ്ങൾ അവിടെ ഓടിയെത്തും. കുട്ടിക്ക് ആയുരാരോഗ്യങ്ങൾ നേരുവാനാണ് അവർ നൃത്തം ചെയ്യുന്നത്. ആ നൃത്തത്തിനു പ്രതിഫലമായി കുടുംബനാഥ ഉടനെ ഗോതമ്പും ശർക്കരയും നാളകേരവും അവർക്കു സമ്മാനിക്കാറുണ്ട്. ആ പദാർത്ഥങ്ങളെല്ലാം നപുംസകങ്ങളുടെ അവകാശമാണ്. കൊടുക്കുന്നതിൽ പിശുക്കു കാണിക്കുന്നവരെ അവർ അസഭ്യവാക്കുകൾകൊണ്ട് എതിർക്കാറുണ്ട്. കണക്കിലേറെ കോപിച്ചാൽ നപുംസകം തന്‍റെ പാവാട പൊക്കി സാധാരണയായി മറച്ചുവയ്ക്കാറുള്ള തന്‍റെ ശാപത്തെ വെളിപ്പെടുത്തും. ആ കാഴ്ച ഭയങ്കരമായ ഒരു ശിക്ഷയായിട്ടാണു മിക്കവരും കരുതുന്നത്. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും അവർ പുള്ളിപ്പാവാടകളണിഞ്ഞും സാരികൾ ഞൊറിഞ്ഞുടുത്തും ചിലങ്കകളണിഞ്ഞും ചെണ്ടകൾ പേറിയും നഗരത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങാറുണ്ട്. ഭയചകിതരായ സ്ത്രീകൾ ധൃതിയിൽ നാണയങ്ങൾ അവരുടെ നേർക്ക് എറിഞ്ഞുകൊണ്ടു നടന്നു കളയും. ആ ഭയം നപുംസകങ്ങളെ പൊട്ടിച്ചിരിപ്പിക്കുന്നു. അവർ അശ്ലീലവാക്കുകളാൽ ആ മാന്യസ്ത്രീകളുടെ അവയവഭംഗിയെ വർണ്ണിക്കുന്നു... നപുംസകങ്ങൾ ചെറിയ ശിശുക്കളെ മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി അവരുടെ ഗുഹ്യാവയവങ്ങളെ കത്തികൊണ്ടു മുറിച്ചു രൂപാന്തരപ്പെടുത്തുമെന്ന് ബോംബെക്കാർ വിശ്വസിക്കുന്നു. പക്ഷേ, മോഷണത്തിനു ദൃക്സാക്ഷികളില്ല. അഥവാ ദൃക്സാക്ഷികളുണ്ടായാലോ, അവർ അതിനെപ്പറ്റി പറയാൻ ധൈര്യപ്പെടുകയുമില്ല. ശിശുക്കളെ കട്ടെടുക്കുന്നുണ്ടാവണം, അല്ലെങ്കിൽ ആ കുപ്രസിദ്ധമായ ഹിജ്‌ഡാ കോളനിയിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും പുതുമുഖങ്ങൾ ആവിർഭവിക്കുന്നതെങ്ങനെ? അവിടം എത്രയോ അനവധി ഹിജ്‌ഡകളുടെ പാർപ്പിടമാണ്. അലസമായി ചെണ്ടമേൽ തട്ടിമുട്ടിക്കൊണ്ടും ചിലങ്കകൾ കിലുക്കിക്കൊണ്ടും കാകസ്വരത്തിൽ പാട്ടുപാടിക്കൊണ്ടും അവർ അവിടെ വിശ്രമിക്കുന്നു പകൽ മുഴുവനും എവിടെയോ–അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു –അവിടെയുമുണ്ട് സംഘടിതമായ ഒരു ഭരണകൂടം; ഒരു ഭരണകർത്താവും അത് രാം കിങ്കരി എന്ന നപുംസകമായിരുന്നു. രാമുഭാവു എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന കറുത്ത സത്വം. ആറടിയോളം പൊക്കം വരുന്ന രാമുഭാവു എന്നും വെള്ളസാരികളാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്. മുറുക്കിച്ചുവപ്പിച്ചുവച്ച ചുണ്ടുകൾക്കിടയിലൂടെ ശ്മശാനക്കല്ലുപോലുള്ള പല്ലുകൾ എല്ലായ്പോഴും കാണാം. അശ്ലീലവാക്കുകളുടെ പണ്ഡിത.

സന്ധ്യാനേരത്ത് രാംകിങ്കരിക്ക് ഒരു എണ്ണതേച്ചുകുളി പതിവാണ്. അതിനു നാലൗൺസ് ബ്രഹ്മിയെണ്ണയും സഹായിയായി തന്‍റെ പ്രിയ സഖി ശക്കുഭായിയും അത്യാവശ്യമാണ്. കയറ്റുകട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടന്നുകൊണ്ടാണ് രാം കിങ്കരി ശക്കുഭായിയുടെ പേലവഹസ്തങ്ങളുടെ ലാളന അനുഭവിക്കാറുള്ളത്. എണ്ണ തിരുമ്മിപ്പിടിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ എഴുന്നേറ്റ് അരമണിക്കൂർനേരം പൂനിലാവിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഉലാത്തും ആ ഹിജ്‌ഡാനേതാവ്. ആ ഉലാത്തലിൽ അവിടെയുള്ളവരുടെയൊക്കെ ക്ഷേമവിവരങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യും.

“ഇനിയത്തെ ദീപാവലിക്കു പത്തൊമ്പതു വർഷം തികയും. ദീപാവലിദിവസമാണ് അവളെ കാണാതായത്. ഞാൻ അതിരാവിലെ കുളിക്കാൻ പോയപ്പോഴാണ് കള്ളൻ വന്ന് അവളെ മോഷ്ടിച്ചത്. ഞാൻ വേലക്കാരിയുടെ മുറിയിലായിരുന്നു കിടന്നിരുന്നത്. എന്‍റെ ഭർത്താവിനും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അമ്മയ്ക്കും തീരെ രസിച്ചില്ല, ഞാൻ ഒരു നപുംസകത്തെ പ്രസവിച്ചത്. അവർ കുട്ടിയെ കഴുത്തു ഞെരിച്ചു കൊല്ലുവാൻ ഒരുങ്ങിയതാണ്. എന്‍റെ മുറവിളികേട്ട് കുട്ടിയെ ജീവനോടെ വിട്ടതാണ്. പക്ഷേ, കുട്ടിയെ വേലക്കാരിയുടെ മുറിയിൽ സ്വകാര്യമായി വളർത്തണമെന്ന് അവർ എന്നോടു പറഞ്ഞു. ബന്ധുക്കളോടും മിത്രങ്ങളോടും അവർ പറഞ്ഞു, കുട്ടി മരിച്ചുപോയി. അനുസൂയയാവട്ടെ പ്രസവാനന്തര ശുശ്രൂഷയ്ക്കുവേണ്ടി ഡോക്ടറായ സഹോദരന്‍റെ വീട്ടിലേക്കു പോയിരിക്കുന്നു." രാം കിങ്കരി എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. വൃദ്ധയുടെ കണ്ണുകൾ ഇരുട്ടിലും പരതിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

തുത്തനാകപ്പലകകൊണ്ടു മേഞ്ഞ കുടിലുകളിൽനിന്ന് അനവധി നപുംസകങ്ങൾ കരിനിഴലുകൾപോലെ മുന്നോട്ടു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവരിൽ ഒരു വരൾച്ചയുണ്ടായിരുന്നു. കൺമഷികൊണ്ടു കറുപ്പിച്ച ആ കണ്ണുകളിൽനിന്ന് ആ വരൾച്ച ലോകത്തെ ഉറ്റുനോക്കി. നൃത്തം വയ്ക്കുന്ന ആ കാലടികൾക്കു ചുറ്റും ചുവന്ന മൺപൊടി പടലങ്ങളായി ഉയർന്നു. പെട്ടെന്ന് ഒരു മഴ പെയ്തു. ഒന്നോ രണ്ടോ നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം നീണ്ടുനിന്ന ഒരു നേർത്ത മഴ പെയ്തു. ആ മഴയ്ക്ക് എലിയുടെ മൂത്രത്തിന്‍റെ മണമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് വൃദ്ധയ്ക്കുതോന്നി. അവർ തല കുലുക്കി: