Krapp and Dobbie, 1936 199-200; Krapp, G.P. and Dobbie, E.V.K., The Exeter Book, ASPR 3 (New York).
Gewritu secgað
þæt seo wiht sy
mid moncynne
miclum tidum
sweotol ond gesyne.
Sundorcræft hafað
maran[?] micle,
þonne hit men witen.
5
Heo wile gesecan
sundor æghwylcne
feorhberendra,
gewiteð eft feran on weg.
Ne bið hio næfre
niht þær oþre,
ac hio sceal wideferh
wreccan laste
hamleas hweorfan;
no þy heanre biþ.
10
Ne hafað hio fot ne
folme[?],
ne æfre foldan hran,
ne
eagena[?] ægþer twega,
ne muð hafaþ,
ne wiþ monnum spræc,
ne gewit hafað,
ac gewritu secgað
þæt seo sy earmost
ealra wihta,
15
þara þe æfter gecyndum
cenned wære.
Ne hafað hio sawle ne feorh,
ac hio siþas sceal
geond þas wundorworuld
wide dreogan.
Ne hafaþ hio blod ne ban,
hwæþre bearnum wearð
geond þisne middangeard
mongum to frofre.
20
Næfre hio heofonum hran,
ne to helle mot,
ac hio sceal wideferh
wuldorcyninges[?]
larum lifgan.
Long is to secganne
hu hyre ealdorgesceaft
æfter gongeð,
woh wyrda gesceapu;
þæt
is[?] wrætlic þing
25
to gesecganne.
Soð is æghwylc
þara þe ymb þas wiht
wordum becneð;
ne hafað
heo[?] ænig lim,
leofaþ efne seþeah.
Gif þu mæge reselan
recene gesecgan
soþum wordum,
saga hwæt hio hatte.