The Paris Psalter: Psalm 143
Drihten is gebletsad,
min se deora god,
þe mine handa
to hilde teah
and mine fingras
to gefeohtanne.
He[?]
is mildheortnes
min æt þearfe,
5
frið and fultum,
fæst andfengea
and alysend is
lifes mines.
Min þu mære eart
mihtig scyldend;
ic hiht on ðe
hæbbe fæste,
þæt þu me folc mænig
fægere underþeoddest.
10
Hwæt is se manna,
mihtig drihten,
þe þu him cuðlice
cyþan woldest,
oððe mannes sunu,
þæt hit gemet wære,
þæt þu him aht wið
æfre hæfdest?
Man[?]
byð merwe gesceaft,
mihtum idel;
15
beoð his dagas swylce
demde gelice,
swa þu on scimiendre
sceade locige.
Ahyld þine heofenas,
halig drihten,
onhrin þissum muntum,
and hi hraðe reocað.
þine ligetta
leohtað[?]
and
beorhtað[?]
,
20
and þu hi toweorpest
wide æfter;
synd þine strele
strange swylce,
and ðu hi gedrefed hafast
deope syþþan.
Onsend þine handa
of heanessum,
alys me and genere
wið lagustreamum
25
manegum wæterum
and wið manfolmum
fremdra bearna
and frecenra.
þara muðas sprecað
manidel word,
bið hyra seo swiðre
symble abysgod,
þæt hi
unrihtes[?]
elne tiligeað.
30
Ic niwlice
niwne cantic
þam godan gode
gleawne singe
on psalterio,
þe him swynsað oft
mid tyn strengum
getogen hearpe,
on þære þe ic þe singe
swiþe geneahhe.
35
þu healdest and sylest
hælu cyningum;
þu alysdest eac
leofne Dauid,
þinne agenne
ombihtmæcg[?]
,
of þam awyrgedan
wraðan sweorde.
Alys me and oðlæd
laþum wætrum,
40
manegum merestreamum,
mærum handum,
þa me fremde bearn
fæcne syndan.
þara muðas sprecað
manidel word,
byð hyra seo swiðre
symble abysgad,
þæt hi unrihtes
awa tiligean.
45
þara bearn swylce
bogum[?]
æþelum
settum beamum
samed anlice,
standað[?]
on staðule
stiðe wið geoguðe.
Wærun heora dohtru
deore gesette
and ymb frætwum
utan gegyrede,
50
efne anlicast
æþelum temple.
Heora frumwæstme
fulle syndon,
þæt hi rumlice
roccettað swiðe,
of þissan on þæt
þonne wendað.
Heora sceap wærun
swylce tydred
55
and on siðfatum
swiþe genihtsum,
heora oxan eac
ungemete fætte.
Ne hreosað hi to hrusan
hearde gebiged,
ne þær fernes is
folca mænegum,
ne care micle
cleopiað on
worðum[?]
.
60
Eadig bið þæt folc,
oðre hatað,
þe him swa on foldan
fægre limpeð;
eadig bið þæt folc
þe ælmihtig wile
drihten[?]
god
dema weorðan.