The Paris Psalter: Psalm 91

 

God is, þæt man drihtne      geara andette

 

and neodlice      his naman asinge,

 

þone heahestan      hæleða cynnes;

 

And þonne on morgene      mægene sæcge,

5

hu he milde wearð      manna cynne,

 

and his soðe      sæcge nihtes.

 

Hwæt, ic on tyn strengum      getogen hæfde,

 

hu ic þe on psalterio      singan mihte

 

oððe þe mid hearpan      hlyste cweman,

10

forðon þu me on þinum weorcum      wisum lufadest;

 

hihte ic to þinra handa      halgum dædum.

 

Hu micle synt þine mægenweorc,      mihtig drihten;

 

wærun þine geðancas      þearle deope.

 

Wonhydig[?] wer      þæs wiht ne cann,

15

ne þæs andgit hafað      ænig dysigra.

 

þonne forð cumað      fyrenfulra ðreat,

 

heap synnigra      hige onlic;

 

ealle þær ætywað,      þa ðe unrihtes

 

on weoruldlife      worhtan geornast,

20

þæt hi forwordene      weorðen syþþan

 

on worulda woruld      and to widan feore.

 

þu on ecnesse      awa, drihten,

 

heahesta[?] bist,      heofonrices weard.

 

þi nu ðine feond      fæcne, drihten,

25

on eorðwege      ealle forweorþað[?],

 

and weorðað towrecene      wide ealle,

 

þa þe unrihtes      æror worhtan.

 

þonne anhorna      ealra gelicost,

 

min horn weorðeð      ahafen swiðe

30

and mine yldo beoð      æghwær[?] genihtsum.

 

And eage þin      eac sceawode,

 

hwær fynd mine      fæcne wæran,

 

and mine wergend      wraðe gehyrde

 

efne þin agen      eare swylce.

35

Se soðfæsta      samed anlicast

 

beorht on blædum      bloweð swa palma,

 

and swa Libanes beorh      lideð and groweð.

 

Settað nu georne      on godes huse,

 

þæt ge on his wicum      wel geblowan.

40

Nu gyt syndan manige      manna swylce,

 

þe hiom yldo gebidan      ær to genihte,

 

and þa mid geþylde      þenden sægdan,

 

Cwædon, þæt wære soðfæst      sylfa drihten

 

and hine unrihtes      awyht ne heolde.