173

locomotief gilde en langzaam zette de trein zich in beweging. Maar onmiddellijk daarop werd er weer afge fl oten door den chef en de andere conducteurs en nu stond de trein weer stil. Pietje kreeg van den hoofdconducteur een fi kschen draai om de ooren en van zijn vader ook nog een, wat hij zeer betreurde. Want zóó had hij het niet bedoeld! Het is toch treurig zoo gauw als een kleine jongen in de misère komt als hij eens iets aardigs doen wil. Het is dadelijk maar pats links en pats rechts. Pietje zag niet, dat vader zich snel omdraaide en moeite genoeg deed, om niet ineens hard te lachen. In de coupé zaten behalve vader en moeder nog eenige reizigers, met wie Pietje al gauw op vriendschappelijken voet was. Hij vertelde met zijn heldere jongensstem, dat die meneer en die juffrouw - hij wees op zijn ouders - zijn vader en moeder waren en dat ze vandaag naar den Haag gingen, omdat z'n zuster Martha ‘ verloot ’ was.

‘ Verloofd! ’ verbeterde moeder lachend.

‘ O ja, verloofd; verloofd. En nou ging ze trouwen met Paul Velinga. Paul had een fi jne kamer met vergiftigde wapens! En een speeldoos. Maar die was kapot. 't Zou een echte dag worden vandaag. Maar hij zou wel zalig oppassen om niets bijzonders te doen en een prachtkerel te zijn, zooals in het boekje van Peek en Cloppenburg staat. En was dat niet de noodrem daar in de hoogte? Zou hij den trein eens even laten stilstaan?

En Piet sprong al op de bank. Zijn vader trok hem er gauw af en plakte hem weer

op zijn plaats.

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen