216

Twintigste Hoofdstuk.

Pietje Bell en het Kerstfeest.

G edurende de eerstvolgende dagen was Pietje Bell nog heel erg treurig, nu hij zijn besten, ouden vriend en meester voor goed verloren had. Maar de tijd heelt alle wonden en kinderen vooral vergeten spoedig kommer en verdriet. En dat is maar gelukkig ook.

Hoewel hij in den eersten tijd nog veel aan meester Ster dacht, leerde hij zich toch

langzamerhand in zijn lot schikken.

Maar hoe meer dagen er voorbijgingen, hoe meer Pietje's vroolijke aard weer voor den dag kwam, al was hij dan ook door het voorgevallene bedachtzamer geworden. Hij wilde gaarne weer een ieder het leven aangenaam en gezellig maken en daarom

beloofde hij

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen