Onze buurvrouw heeft de grootste tepels die ik ooit heb gezien. Ze heet Rosine. Ze heeft zich in de zon geïnstalleerd. Ze ligt op een matje achter het scherm dat ze heeft opgezet zodat mijn vader niet naar haar kan gluren. Ik kan horen hoe mijn vader met een diepe Walker Brothers-stem ‘The sun ain’t gonna shine anymore’ probeert te zingen.
Ik heb mijn raam vol zonneschermen geplakt. Veel helpt het niet. Ik heb schermen van Tom & Jerry, Sylvester & Tweety, Wile E. Coyote & RoadRunner, Elmer Fudd & Daffy Duck, Tasmanian Devil & Bugs Bunny. Alleen Mijn Vader & Ik ontbreekt.
Rosine heeft haar tuinkabouters op een rijtje langs de graskant gezet. Eén kabouter draagt een vislijntje met een vis eraan die heen en weer zwiert. Hij lijkt wat op Wah Ton. (De kabouter.) Een andere, een gele, heeft een mandje vast met een dwergkonijn erin. In december haalt Rosine hem binnen om met een roodfluwelen manteltje om en een kerstmuts op met een lampje eraan drie weken lang haar kerstman-voor-het-raam te zijn. Nog een kabouter draagt een bijl op zijn schouders. (“Hei-ho, hei-ho.”) Het Tuinkabouters Bevrijdingsfront moest hier een keer toeslaan in plaats van in Wezenbeek-Oppem.
In de wastobbe die Rosine haar man Jean-Luc (die zij Jake noemt) als vijvertje in de grond heeft laten graven, dobbert een plastic eend. Bo, haar hond, ligt ernaar te kijken. Het is de luiste hond die ik ken. Ik denk dat ze een verkeerde microchip in zijn oor hebben geplant.
Vorig jaar zijn er op zeven dagen tijd vier egels in het vijvertje verdronken.
Ik ben al aan mijn tweede anderhalveliterfles bronwater toe. MontJoie. Er zit 12 milligram natrium in zo’n fles, 3 milligram kalium, 120 milligram calcium, 12 milligram magnesium, 18 milligram chloor – chlóór! – , 19,5 milligram sulfaat en 394,5 milligram bicarbonaat. De droogrest op 180°C is 300 milligram per liter.
Beneden gaat de telefoon. Het wandelbureau is met vakantie – ik heb de sluitingsperiode aan al mijn klanten meegedeeld – maar nieuwe bellers zijn altijd mogelijk. Of volhouders. Misschien is het Denise.
Het maakt me doodnerveus. Ik ken alle geschiedenis-data ineens weer van buiten. Als dit me vier weken geleden was overkomen, zat ik nu niet hier. Zwarte donderdag: 24 oktober 1929. Oktoberrevolutie: 1917. De vrede van Brest-Litovsk: 1918. Stalin: 1879-1953. De Weimarrepubliek: 1919-1933. Bauhaus: ook 1919-1933. (Die is gemakkelijk.) De Wannseeconferentie: 1942. Het Briand-Kelloggpact: 1928. Het Marshallplan: 1948. De akkoorden van Lomé: 1975. (Kobe dacht dat het met gitaren te maken had.) De Grote Proletarische Revolutie: 1966. De Yom-Kippoeroorlog: 1973. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: 1948.
Die laatste vergeet ik nu niet meer.
Op 21 juli 1969 zette Neil Armstrong de eerste stap op de maan. Met zijn linkervoet. In de Zee der Stilte. Meer dan zeshonderd miljoen mensen keken ernaar. En mijn vader.