Dekadencja. Życie i śmierć judeochrześcijaństwa

Każdy, kto zna egipskie piramidy, greckie świątynie, Forum Romanum, przyzna, że te ślady martwej cywilizacji dowodzą …, że cywilizacje umierają – a więc, że są śmiertelne! Nasza judeochrześcijańska cywilizacja licząca dwa tysiące lat też podlega temu prawu.

Od idei zapowiedzianego w Starym Testamencie Jezusa, wzbogacanej przez kolejne obrazy powstające w ciągu wieków istnienia sztuki chrześcijańskiej, po Bin Ladena, który wydał wojnę na śmierć i życie naszemu wyczerpanemu Zachodowi, oto moja propozycja epickiego fresku naszej cywilizacji.

Znajdziemy tu: szalonych mnichów pustyni, krwawych chrześcijańskich cesarzy, muzułmanów budujących swój „raj w cieniu mieczy”, wielkich inkwizytorów, czarownice latające na miotle, procesy zwierząt, Indian przystrojonych piórami, którzy z Montaigne’em przechadzają się po ulicach Bordeaux, zmartwychwstanie Lukrecjusza, ateistycznego księdza, który zapowiedział śmierć Boga, jakobińską rewolucję, która zabiła dwóch królów, dyktatury lewicowe potem prawicowe, brunatne i czerwone obozy śmierci, artystę, który sprzedawał ekskrementy, pisarza skazanego na śmierć za to, że napisał książkę, dwóch młodych chłopców, którzy powołując się na islam, podcinają gardło księdzu w trakcie nabożeństwa – nie wspominając o tysiącu innych rzeczy…

Książka ta nie jest ani optymistyczna ani pesymistyczna, lecz tragiczna ponieważ dzisiaj nie chodzi o to, żeby śmiać się lub płakać, lecz o to, żeby rozumieć.

Michel Onfray

Michel Onfray, autor ponad osiemdziesięciu książek, dekonstruuje religijne, filozoficzne, społeczne i polityczne mitologie będące pożywką dla tworzenia iluzji. Décadence jest drugim tomem Krótkiej historii świata. Poprzedni nosił tytuł Kosmos, kolejny będzie zatytułowany Mądrość. Niedawno stworzył swoją niezależną stronę: michelonfray.com.

Fragment książki:

Podczas rewolucji francuskiej, w kwietniu 1794 roku, dowód na to, że judeochrześcijańska episteme pracowała na pełnych obrotach, pewna papuga również została skazana przez trybunał w Arras, miasto Roberspierre’a, ponieważ krzyczała „Niech żyje król!”. Właściciel ptaka, siedemdziesięciopięcioletni starszy pan, arystokrata, został uwolniony przez radę miejską od jakichkolwiek podejrzeń o aktywność rojalistyczną, natomiast jego córka i służąca zostały zgilotynowane. „Braterstwo albo śmierć”… Po wyroku, ptak został uniewinniony, ponieważ padł ofiarą manipulacji arystokratów. Sąd skazał go na reedukację polityczną u żony komisarza Republiki.

Książka ma 672 strony.