Oorlogskinderen

Masaccio (Tommaso Cassai, 1401-1428, Italiaanse kunstschilder en grondlegger van moderne perspectiefteechnieken) sprak tegen zijn zoon de woorden: Jacob Gelt Dekker schrijft in deze roman over de relatie tussen de generaties van de Tweede Wereldoorlog, hun kinderen en kleinkinderen. Hoe dezelfde drijfveren van toen, gesublimeerd in nieuwe vormen, een generatie later, een maatschappij vormen die in vele opzichten dezelfde genialiteit en verschrikkingen kent. In Oorlogskinderen, een deels autobiografische roman, verwerkt Jacob, in een menage a trois, vol liefde, haat en verderf, het oorlogsverleden van Sumatraans jappenkamp, Pulu Brajan, van zijn Hollandse vriendin en haar leven daarna als arts. Hitlers doorgangskamparchitect, W. von C. die vanuit zijn hoogtepunt in Berlijn en en Sarajevo, het leven met zijn kinderen en Californische joods-arische kleinkinderen tot een karikatuur maakte van zijn eigen nationaal-socialistische overtuigingen, is de tweede grondlegger, als vader van Jacobs Duitse vriendin. Een weerslag spiegelt zich af, middels Ws dochter bij socialistisch-communistische vrijheidsstrijders van Zuid-Amerika, waar het latino fascisme nog tientallen jaren na de Tweede Wereldoorlog standhield. Door een kaleidoscoop voorstellingen en gebeurtenissen op vele plaatsen in de wereld, over een tijdsbestek van vijftig jaar, en binnen steeds wisselende werkelijkheden, komen de drie uiteindelijke tot elkaar in een geheel onvoorstelbare nieuwe vorm. Jacob Gelt Dekker (Oterleek, 1948). Volgens de pers: ondernemer, weldoener en filosoof. Volgens minder serieuze media: avonturier en excentrieke multimiljonair. Bij Conserve bundelde hij zijn columns in Persona non grata/Ongewenst en publiceerde de roman Het doel heiligt de middelen. Voor 2009 staat de filosofische roman Pot met goud Een tocht door de geschiedenis en de wereld op stapel

Recensie(s)

Een inleiding en vier hoofdstukken met in totaal 38 paragraafjes geven aan dat we te doen hebben met een caleidoscopische roman, met een heldere compositie. Hoe verwerken slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, hun kinderen en kleinkinderen het trauma van een concentratiekamp in Medan op Sumatra en uiteraard in Duitsland zelf? Het verhaal speelt verder in Californie, Berlijn, Serajewo. Dat alles in een tijdsbestek van vijftig jaar. Autobiografische elementen worden verweven met belevenissen van een fictieve kamparchitect Werner Todt, de val van Berlijn, het opkomende nazisme en een treinreis naar Potsdam in de herfst van 1946 in een verwoest Duitsland. Een scholier met vakantie op terugreis: 'Bij elke stap juichte mijn hart: Thuis! Thuis! Eindelijk thuis.' Het ouderlijk huis blijkt echter een puinhoop. Goede sfeer en toon; vindingrijke verbanden tussen de vele personen. Kleine druk.

Dr. Theo Hoogbergen