[OSS 117 51] • OSS 117 in Perzië

'Ik ben Norah Laleh.'

'Het water kookt. Ga thee zetten en laten we dan wat babbelen in de huiskamer.'

Ze pakte de steel van het pannetje. Een vreemd licht in haar ogen had me gewaarschuwd. Twee stappen naar achteren en ik was in de gang. Toen ze het kokende water naar me gooide, was een derde pas opzij voldoende om me in veiligheid te brengen achter de muur.

'Erg snugger van u,' zei ik terwijl ik weer te voorschijn kwam. 'Nu moet u weer opnieuw beginnen.'

Ze liet de lege pan vallen en balde haar vuisten onder haar kin. Ik begreep dat ze me op een hysterische uitbarsting ging vergasten.

'Stel je niet aan, Magdal Ga mee naar de huiskamer, dan kunnen we praten.'

Ik ging haar voor om haar wantrouwen weg te nemen. Er brandde licht in de kamer. Ik wachtte op haar. Ze kwam langzaam, bangelijk.

'Waarom hebt u me Magda genoemd?'

'Omdat u, als u Norah Laleh bent, óok Magda Riva bent.

U ziet, ik ben goed ingelicht...'