[Joe Silent 09] • Joe Silent en De Fluiter

Lem Caldwell spiedde de omgeving af. Het was volle maan. Lem Caldwell was zestig jaar en dertig daarvan had hij hier, in dit woeste gebied aan de rand van het indianenreservaat, doorgebracht. Het geluid dat hij zojuist gehoord had, beviel hem niet. In dat coniverenwoud had een kraai gekrast. En een andere kraai gaf antwoord.Maar Lem Caldwell wist dat kraaien niet in de. nacht krasten. Roodhuiden? Kiowa’s? Nee, de Kiowa’s zouden ‘s nachts de roep van een nachtuil of van een coyote nabootsen.Toen Lem Caldwell opstond uit zijn rieten stoel om zijn zoons te waarschuwen, raakte een hard voorwerp zijn hoofd. Weinige minuten later waren alle Caldwells aan staken gebonden terwijl de ranchgebouwen brandden als fakkels.Maar de Kiowa’s hadden deze afschuwelijke misdaad niet op hun geweten, zoals de sheriff en de rechter en alle inwoners van het stadje Grimsby meenden. Een tengere man in een schapeleren jas, die het stadje binnenreed, wees de mensen er op dat de indianen hun ponies niet besloegen. En de paarden van de moordenaars der Caldwells waren beslagen… Deze tengere man in de schapeleren jas deed meer. Hij rekende af met de moordenaars der Caldwells. Stuk voor stuk. Het laatst kwam de jongste der moordenaars aan de beurt. De Fluiter. Een jonge, wrede moordenaar met een razendsnelle Colt.