Gila Pradopo

- Ze was zes jaar oud en hing met haar hoofd uit het raam. De maan was gigantisch en de ring van puin duidelijk zichtbaar voor haar blote oog. Ergens daar dreven haar ouders en als ze maar goed genoeg keek kon ze hen zien, dood en stijf bevroren...

- De Odelo plopte terug in de normaalruimte en Gila kon zich deze keer niet meer inhouden. Het was inmiddels alsof na elke sprong het vlees in repen van haar botten werd gerukt en naalden door haar ogen werden gestoken.

- En in haar dromen— in haar dromen kwamen die momenten terug als een eindeloze simulatie waarin haar bewegingen steeds vloeiender werden in variaties op scenario’s tot ze vrijwel geen fouten meer maakte.

Peter Kaptein toont op meesterlijke wijze hoe je met minimale middelen een schat aan wereldbouw en alternate history kan laten zien.