[OSS 117 04] • OSS 117 maakt 'n ommetje

Uitgekookt, mooi en ambitieus: dat was Ethel Würgler. Hubert Bonisseur de la Bath, alias OSS 117, liet deze eigenschappen in gedachten de revue passeren, terwijl hij achter Ethel aanliep over het smalle pad op de berghelling boven de vliegtuighangar. Van de plaats waar ze nu stonden, konden ze zowel het dal als de installaties beneden zich zien. Ethel hield even stil om op adem te komen. '

'Ik ben dolblij dat jij hier bent, Frank! Ik verveelde me verschrikkelijk.'

Hubert zei: 'Ik ben hier niet uit vrije wil gekomen, Ethel, dat moet je goed begrijpen. Ik was van plan me zo onbeschoft mogelijk te gedragen, zodat ze me weg zouden sturen om ergens anders wat te kunnen rondkijken. Maar nu ik jou gezien heb, wil ik helemaal niet meerweg...'

Plotseling zag hij de resten van een skelet op een brede platte steen liggen. Ethel zei:

'Dat was een Amerikaanse geheime agent die erin geslaagd was om hier binnen te komen. Hij werd natuurlijk ontdekt en geëxecuteerd. Dantsjenko liet het lijk over aan de 'ragjaba's', de schoonmakers van de natuur...'