Achter De Eeuwige Glimlach

Elisabeth: "Vele uren, vaak zittend op de grond, heb ik naar de verhalen van jonge en oude vrouwen in de kampongs geluisterd. Zij vertelden mij over hun eenzaamheid, verdriet, saamhorigheid en plezier, hun armoede en ziekte, over het geweld en de liefde die zij ervoeren, de vriendschap die hen blij maakte en de corruptie die hen onmachtig maakte. Ik heb hen gevraagd of ik de verhalen mocht opschrijven. Ze stonden het mij lachend toe. Ook de mannen vertrouwden mij hun leven toe. Ik heb met hen gegeten, gehuild, gelachen, geshopt, motor gereden en gefilosofeerd over hun leven en hun godsdienst.

Deze ontmoetingen hebben verhalen opgeleverd, zoals alleen het leven die maken kan. In kampongs en steden van de eilanden Sulawesi, Sumatra, Flores, Timor, Java en Bali heb ik de bewoners diepgaand ontmoet. Het heeft mijzelf ook veel gedaan. Achter hun eeuwige glimlach laten de bewoners zien wat het betekent om een Indonesiër te zijn, wat hen in het dagelijks leven bezighoudt, wat de cultuur en de traditie van hen vraagt en waar zij zelf met hun leven en met elkaar voor willen gaan. Hun verhalen kunnen ook ons leven verrijken."