Ik Was Nooit in Isfahaan

Beschrijving:

Na het succes van Joe Speedboot, de roman waarmee Tommy Wieringa als een komeet zijn naam in de Nederlandse letteren vestigde, nu een bundeling literaire reisverhalen over de meest uiteenlopende plekken op de wereld. De stilist in Wieringa is op zijn best als hij onbekommerd mag verhalen van vreemde gebieden en personen, dat blijkt eens te meer uit de verhalen over de meest avontuurlijke reizen. Deze verhalen, waaruit Wieringa vaak met veel succes voorleest, liggen aan de basis van zijn schrijverschap. We vergezellen de schrijver naar bekende en onbekende gebieden in de Caribische eilanden, Azië en Afrika. Maar ook naar Frankrijk, waar de schrijver een geliefde wil vergeten. Uit alle verschillende werelden en continenten komen de verhalen als bedoeïnen af op de geboren verteller en stilist die Wieringa is. De Sodade heeft een groot, warm lichaam en knort als een Russische grootmoeder in een bedstee, het is maar een van de vele vrolijke en originele vergelijkingen die dit boek rijk is. Dat leidt tot avontuurlijk en begeesterd proza, soms met een filosofische pendant zoals in de beste reisverhalen van Cees Nooteboom, soms met de emphatie van iemand als Lieve Joris, maar altijd met de kracht en het plezier van Tommy Wieringa zelf.

Recencie(s):Naast intrigerend romanschrijver ('Alles over Tristan' (2002) en 'Joe Speedboot' (2005) is Tommy Wieringa wereldreiziger. Kort na de reisnotities opgenomen in 'Pleidooi voor de potscherf' met daarin interessante opmerkingen over de stijl van reisaantekeningen, verscheen deze bundeling van reisverhalen. Naargelang de meer of minder fictionele vorm verdeeld over de twee afdelingen Verhalen en Verslagen gaat het vooral om situaties van verlies en dood in den vreemde. In de derde afdeling Ansichten zijn korte pregnante situaties beschreven op reis. Zoals in de romans van Wieringa is ook hier de stijl weergaloos. Trefzeker, met een onderkoelde melancholie, beschrijft Wieringa zijn ervaringen op reis, of fictionaliseert deze. Dichtbij en ver: Ethiopie en Tsjechie, Hongarije en Libanon, Panama en Egypte, China en Costa Rica, Puerto Rico en Belgie, her en der. Dit is grensverleggend schrijven, niet alleen vanwege de grensoverschrijdingen, maar vooral vanwege de stijl.Redactie (source: Bol.com)