Pepita speelt met de zon

Michaela Norton maakt weinig ophef van haar tekentalent. Zij heeft een foto en een schilderij gemaakt van haar jong gestorven zusje Pepita, zoals zij zich haar herinnert: een kleine zonaanbidster met lachend gezichtje, de handjes uitgestrekt naar de warme zon.

Via een buurjongetje maakt Michaela kennis met diens oom Jerka, die het schilderij van Pepita, enigszins tegen de zin van Michaela te leen krijgt voor een tentoonstelling.

Op onnaspeurlijke wijze verdwijnt het schilderij en Michaela ontvangt anonieme brieven waarin gevraagd wordt of zij weet hoe Pepita gestorven is en wat er eigenlijk is gebeurd.

Michaela realiseert zich nu dat zij weinig weet van Pepita's dood en samen met Jerka tracht zij achter de waarheid te komen; de waarheid over het verleden

en het heden die met het schilderij stuk voor stuk aan het licht komt.

Pepita speelde héél kort met de zon, te kort...,

maar toch lang genoeg om het leven van haar zusje in de juiste banen te leiden.