Heksenkring

Heksenkring, het eerste prozaboek van Hieke de Jong, kan gekarakteriseerd worden als ‘sprookje voor volwassenen’: het is een zeer beeldend geschreven, poëtisch verhaal van een meisje dat op zoek gaat naar een witte eend met wie ze eens raadselachtige gesprekken heeft gevoerd. Op haar speurtocht komt ze door wisselende landschappen, en ze moet vaststellen dat de natuur, het landschap, de aarde overal bedreigd worden door het wonder van de moderne, rationele mens: de techniek. Overal rijzen fabrieken op, vallen landelijke gemeenschappen waar het leven nog natuurlijk is, ten prooi aan planning en bulldozers, vervuilen de sloten - maar voor het werkelijke wonder van de natuur heeft de fantasieloze mens geen antenne meer. Het verhaal van deze ‘reis naar het geluk’ is doorspekt met vele flashbacks van episodes uit het leven van de hoofdpersoon, Lotje, haar onbevredigende baantjes in huishouding en winkel en op de markt, en haar al evenmin bevredigende verhoudingen met saaie, weinig poëtische en fantasieloze jongemannen. Heksenkring is een prozadebuut dat aanspreekt, van een genre dat in Nederland nauwelijks geschreven wordt; het is een modern geschreven, enigszins fantastisch verhaal, waarin een heel complex van gedachten en ervaringen overtuigend is omgezet in de beeldende taal van poëzie, de poëtische taal van het sprookje - desalniettemin realistisch in waarneming en beschrijving.