De Kunst Om in Koor Te Huilen

Allan is elf, en hij weet precies wat je moet doen als anderen in de rouw zijn. Samen met zijn vader loopt hij zoveel mogelijk begrafenissen in het dorp af. De spontane grafredes van zijn vader bewegen de nabestaanden tot tranen, vooral als Allan naast hem gaat staan en zijn weemoedigste gezicht trekt. En omdat een goede grafrede tevens de omzet in de kruidenierszaak van zijn ouders verhoogt, is Allans logica glashelder: de een zijn dood is de ander zijn brood. Maar nog belangrijker voor hem is harmonie, het bijeenhouden van het gezin, dat zwaar te lijden heeft onder de 'zwakke zenuwen' van de vader - vooral sinds diens veertienjarige dochter 's nachts niet langer bij hem op de bank komt liggen.Recensie(s) NBD|Biblion recensie Een gezin eind jaren zestig op het Deense platteland. De elfjarige Alan probeert het gezin bij elkaar te houden. Zijn vader, de plaatselijke melkboer, is psychisch labiel, maar welbespraakt. Zijn hobby is grafredes houden bij overledenen uit het dorp. Allan gaat dan mee om zijn vaders stemming in de gaten te houden. De gezinssituatie verslechtert als Allans veertienjarige zusje weigert met haar vader op de bank te liggen. Allan is nog te jong om te begrijpen wat er allemaal gebeurt in het gezin. Hij snapt niet waarom zijn zusje zich steeds vreemder en opstandiger gaat gedragen. De vader weet zich een plaats te veroveren in de gemeenteraad en dat lijkt de positie van het gezin in de gemeenschap te versterken. Maar dan gebeurt er een drama. De Scandinavische literatuur heeft een karakteristieke dramatiek die ook in dit boek volop aanwezig is. Het thema is zwaar, maar het geheel leest als een trein. Het boek van de Deense schrijver (1956) is in 2006 in Denemarken verfilmd door Peter Schonau Fog (Oscar-genomineerd); op het omslag een scene uit de film. Kleine druk. (NBD|Biblion recensie, Drs. A. van Dijk) (source: Bol.com)