Het vergeten kamp

In 1942 geeft het Nederlandse leger in Nederlands-Indië zich over aan het Japanse leger. Alle Nederlanders worden opgesloten in kampen, en Paulines vader wordt tewerkgesteld bij de beruchte Birma Spoorlijn. Pauline wordt van kamp naar kamp geschoven, elk kamp weer een graad erger dan het vorige. Het vergeten kamp is haar persoonlijke verhaal over de marteling, verhongering en wreedheden door de Japanse bezetter. Deze afschuwelijke jaren en het verlies van familie en vrienden veranderen Pauline van een vrolijk, extravert meisje in een teruggetrokken, stille vrouw, voor het leven getekend.Pauline Kok geeft in Het vergeten kamp een stem aan de talloze mensen die onnoembaar leed hebben geleden in de Jappenkampen.

Recensie(s)

Ruim zestig jaar na de bevrijding van Nederlands-Indië en de vrijlating uit de Jappenkampen schreef Pauline Kok, geboren Schurgers haar ellendige ervaringen als kind in deze kampen op. Voor maart 1942 woonde ze met haar familie in Langsa op Noord-Sumatra; ze werd na de inval van de Japanners geïnterneerd, eerst in het Simon Fraaij Hotel en later in de 'echte' interneringskampen Kamp Keudah, Lawe Singalagala, Belawan Estate II en Aek Paminke I. Ze was daar met haar moeder, broertje en twee kleine zusjes. Ze schrijft indringend over de afschuwelijke behandeling door de Japanners en verklaart hun verregaande wreedheid uit hun eigen frustatie dat ze niet mochten vechten, maar vrouwen en kinderen moesten bewaken. In augustus 1945 kwam de bevrijding en werden ze ondergebracht in Medan. Het gezin werd daar herenigd met hun man en vader. Het leed was geschied, maar niet voorbij, want Pauline was voor het leven getekend. Dit indrukwekkende boek is sober geïllustreerd met twee schetskaartjes.