[OSS 117 47] • Topconferentie

'Het is een vreemd verhaal, maar mijn dochter zal het u beter kunnen vertellen dan ik... Audrey!... Audrey!... Audrey...'

Hubert fronste de wenkbrauwen. Mevrouw Rogers had het gezicht naar het jonge meisje gewend dat nauwelijks drie meter van haar af stond. Ze zag haar echter klaarblijkelijk niet. Hij opende de mond om iets te zeggen, maar met een snel gebaar legde het meisje hem het zwijgen op. Met een stem, die klonk als van verre, antwoordde ze: 'Ik kom!'

En op dat moment begreep Hubert dat mevrouw Rogers blind was.

'Audrey,' zei haar moeder, 'mag ik je voorstellen aan... O, u hebt me niet eens gezegd hoe u heet, meneer...'

'Hubert Bonisseur de la Bath.'

'Wat een vreemde naam... Audrey, wil jij meneer uitleggen waarover het gaat ? Meneer is hierheen gestuurd... door je voogd.'

'O, ik begrijp het.'

Audrey ging ook in een fauteuil zitten, vlakbij Hubert en stak hem een opgevouwen brief toe die ze in haar hand had gehouden. 'Leest u maar,' zei ze.

Hubert gehoorzaamde. Het schrift was grof, nerveus en onregelmatig...