De Witte Wolf

De beide pelsjagers gaven zich niet eens de moeite om het slachtoffer te villen. Aan de kop hadden ze genoeg. Op dat ogenblik stapte Gannaway naar hen toe. 'Heren,' zei hij schor van verbazing, 'U wilt me toch niet wijsmaken dat geen van die drie honden die juist deze lobo aan flarden hebben gereten, ongedeerd uit de strijd is gekomen?'

'Och,' antwoordde de langste van de twee mannen, 'Lefty heeft een klein schrammetje op zijn linkerschouder, maar daar blijft het dan ook bij. Ga zelf maar kijken als je wilt.'

'Nee, liever niet,' glimlachte de verbijsterde Gannaway. 'Ik neem aan dat u die dieren speciaal opgeleid hebt voor de wolvenjacht?'

'Speciaal getraind, ja,' knikte de kleinste van de twee.

'Maar is dat wel rendabel? Bij een premie van tien dollars voor een wolf, bedoel ik?'

'Och, elke tien dollars zijn er tien. Maar het is ons voornamelijk om de Witte Wolf te doen. En vijfentwintig honderd dollar noem ik wel rendabel.'

'Vijfentwintig honderd dollar?' riep Gannaway met stijgende verbazing uit. 'Wil dat zeggen dat er zoveel premie staat op één wolf? Een witte wolf, zei u?'

'Dé Witte Wolf,' antwoordden beide mannen in koor.