Nummer 10

Vijf jaar geleden is Edward Clare na een grote verkiezingsoverwinning de hoofdbewoner van Downing Street 10 geworden. Maar nu lijkt hij de steun van het volk te verliezen. Hij besluit samen met Jack Sprat, de bobby die zijn voordeur bewaakt, een tour door zijn land te maken. In vermomming sluipen ze de achterdeur uit en gaan op zoek naar het onbekende: de Britse samenleving. In haar geheel eigen, originele en humoristische stijl beschrijft Sue Townsend hoe Premier Clare voor het eerst in jaren meemaakt wat zijn land zoal te bieden heeft: een Britse cream tea, het tv-programma Who wants to be a millionair?, de vriendelijkheid van vreemden, evenals wachten op de trein en hoe het is om behandeld te worden in een ziekenhuis (en aansluitend op de psychiatrische afdeling). Ondertussen houdt Edwards vrouw haar doses lithium voor gezien en laat ze haar neus corrigeren, en zet zijn moeder haar deuren wagenwijd open voor een stelletje crackverslaafden.NBD|Biblion recensieIn het humoristische ‘Nummer 10’ (van de schrijfster van de dagboeken van Adrian Mole) staat de verstoorde verhouding tussen politici en het volk centraal. Na een beschamend optreden in het Lagerhuis besluit premier Edward Clare (en dat klinkt inderdaad als Blair) samen met Jack, de agent die voor ambtswoning Downing Street 10 de wacht houdt, incognito door het land te reizen. Clare gaat verkleed als vrouw, en de rondreis wordt dan ook een kluchtige aangelegenheid. De travestiet maakt kennis met sociale misstanden (zoals die in de verpleging), en doet vanwege zijn gelijkenis met de premier auditie voor een toneelstuk over ‘de spirituele degeneratie van een politiek leider’. Intussen raakt zijn thuisgebleven echtgenote Adele psychisch in verwarring: ze beticht de koningin van nazi-sympathieen en bepleit de teraardebestelling van verwijderde wratten. Townsends maatschappijkritiek is nergens venijnig – wellicht mede daardoor zal dit vlot lezende boek bij een breed publiek in de smaak vallen.