Lof Der Simpelheid

In deze nieuwe bundel Komrij-stukken zegt Komrij dat hij heeft schoolgegaan en

dat o.a. Erasmus als het ware meebungelt in zijn voederzak. Zoals Erasmus in Lof

der Zotheid gepleit heeft voor een heilzame zotheid, zo vraagt Komrij om een

nieuwe waardering van de simpelheid. Daar bedoelt hij niet de domheid mee;

integendeel, die blijft voorwerp van zijn afschuw. Hij is zorgelijk gestemd over

een teveel aan reflectie, daar kan niets goeds uit voortkomen. Dat laat Komrij

zien als hij tekeer gaat tegen de geest van de jaren tachtig; opportunisme,

schijnheiligheid, bemoeizucht, fanatisme moeten het opnieuw ontgelden. Door

overdrijving zoekt Komrij de nuance. Je kunt het met hem eens zijn; ook al ben

je dat niet, zijn bekende taalvirtuositeit staat garant voor superieur

leesgenot.