Abramelijnse magie

Charles Davelaere, bibliothecaris, geeft onomwonden de voorkeur aan

boeken boven mensen. Ironisch genoeg is het precies zijn hartstocht voor het

geschreven woord waardoor hij op het spoor wordt gezet van een menselijke

sterveling die in zijn leven een ommekeer teweegbrengt: de raadselachtige

Alexander Asselborn, levenskunstenaar, auteur en - naar verluidt - magiër.

Davelaere, beurtelings verbluft,

gefascineerd en vervuld van een primitieve angst en afkeer, moet wel tot de

ontdekking komen dat de scheppende kracht van het woord, van formule en

ceremonie, elke verandering mogelijk en een verborgen wereld zichtbaar kan

maken.

Is Abramelijnse magie een occulte thriller, een

psychologische roman, een laat-symbolistisch prozawerk? Zeker is dat hier op

meeslepende wijze een zeer onhollandse en geladen geschiedenis tot ontwikkeling

wordt gebracht. Evenzeer is duidelijk dat de lichte verteltrant - af en toe steunt

de voortgang van het verhaal op een web van humor en ironie - niets afdoet aan

betekenis en ernst van het centrale thema: leven in de verbeelding.