Een Zwak Voor Nederland

´Nederland heeft zijn onschuld verloren´, ´Nederland is de kluts kwijt´, ´we zijn op zoek naar onszelf´... Sinds de moord op Fortuyn, en nog luider sinds de moord op Van Gogh, roept een koor van moralisten dat Nederland in een acute identiteitscrisis verkeert. Dit boek gaat de dubbele uitdaging van de nieuwe vijand aan: die van het religieus terrorisme, en van de liberaalconservatieve reactie op die vijand, die er in sommige opzichten te veel op is gaan lijken. Tegen het herlevende 'volksdenken' en het anti-islamitische vijanddenken in voert het een pleidooi voor een relativistische democratie, een vorm van sociaalindividualisme en een vorm van 'miniculturalisme' die de onvruchtbare tegenstelling tussen multiculturalisme en monoculturalisme overstijgt. Op basis daarvan formuleert het een nieuw idee van de Nederlandse vrijheid, dat de relativering van de eigen identiteit niet ziet als een zwakte maar juist als een bron van trots en kracht.

## Recensie(s) Gepleit wordt voor het streven naar een individuele multicultuur in plaats van een sterk nationaal bewustzijn. Het is een poging om het links-liberalisme weer op gang te krijgen. Dit nieuw nationale bewustzijn wordt gevoed door de moord op Fortuyn en Van Gogh. Het verdedigen van een onzeker idee van Nederland zou de integratie van vreemde culturen in Nederland bevorderen, maar ook de integratie van onze eigen cultuur elders. Relativering van de Nederlandse identiteit zou beter zijn dan het zoeken naar een volksidentiteit. Door dit 'volksdenken' generen we zelf een islamfobie. In zes hoofdstukken brengt de auteur, hoogleraar sociologie in Londen, argumenten naar voren die aan zouden tonen dat deze nieuwe vorm van politiek veel meer resultaat zou hebben dan de tot nu toe gevoerde politiek. De grote vijand van een sterk nationaal gevoel zou de islam zijn waardoor de auteur vanzelfsprekend ook veel aandacht aan deze religie besteedt. Enige kennis van politicologie zou behulpzaam zijn bij het op waarde kunnen schatten van dit betoog. Dit boek is onder andere gebaseerd op het Progressief Manifest dat verscheen in Trouw op 10 januari 2004. David Jaramillo Moreno (source: Bol.com)