De stoptrein naar Milaan

Drie dagen nadat hij de zestienjarige Lisaveta had gevolgd naar haar

moeders Londense flat, vroeg César haar plotseling en dwingend om met hem te

trouwen: ‘Trouw met me, vamanos a Italia.’ En hoewel ze deze mysterieuze,

knappe man eigenlijk helemaal niet kende, en zich verbaasde over zijn

hebbelijkheden - zoals het eten van grote hoeveelheden varkensvlees en het

nodig hebben van enorm veel slaap - en hem in eerste instantie zelfs niet eens

kon verstáán, gaf uiteindelijk het toverwoord ‘Italië’ voor haar de doorslag.

De altijd naar reizen verlangende Lisaveta trouwde de sombere César, die samen

met zijn opgejaagde Venezolaanse revolutionaire vrienden Otto en Elias een

bankroof achter de rug bleek te hebben, zodat hij niet alleen een banneling,

maar ook nog op de vlucht was. Samen met hen trekt ze van Londen naar Parijs,

Milaan en Bologna, zonder duidelijke bestemming, zonder vaste verblijfplaats,

en zonder vaste bron van inkomsten, zodat de vier soms zwelgen in luxe en dan

weer bijna verhongeren. Het enige ijkpunt in hun bestaan is de stoptrein naar

Milaan, hun raison d’être, zonder welke ze het wachten, de spanning en het

falen niet hadden kunnen verdragen.

Lisa St Aubin de Terán verstaat de magische kunst om haar lezers

onweerstaanbaar mee te slepen op een bizarre en opbeurende bohémien-odyssee,

waarin de pure noodzaak van overleven centraal staat.