Hoe ik een non werd

De zesjarige César is net verhuisd naar een grote stad en krijgt eindelijk een ijsje van zijn vader. Het ijsje blijkt bedorven te zijn. Het jongetje - of is hij eigenlijk een meisje? - loopt een cyanidevergiftiging op en de vader vermoordt de ijsverkoper. Later neemt de vrouw van de ijsverkoper wraak op hem. Intussen voelt het jongetje/meisje zich op school een buitenstaander. Dit verhaal vertoont op zichzelf al absurdistische trekjes, maar het is vooral Aira's ontregelende stijl die de sfeer van deze roman bepaalt.

In deze 'autobiografische' roman verzint César Aira zijn jeugd in de stad Coronel Pringles in alle stadia: van het eerste ijsje tot school, lezen, spelletjes en vriendschappen. De ongelukkige gebeurtenissen uit Aira's jeugd veranderen langzaam in iets anders: de anekdotes worden avonturen, avonturen worden fabels en fabels worden legendes.

César Aira begeeft zich in Hoe ik een non werd op het vlak tussen feit en fictie, herinneringen en vergetelheid, realiteit en fabel. Met zijn subtiele en melancholische gevoel voor humor reflecteert Aira op zijn mislukkingen, over de betekenis van het leven en het belang van de literatuur.