Vampier, vampier, bijt me nog een keer

vampier, vampier, bijt me nog een keer‘Een vampier is een lijk dat ’s nachts rondwandelt op zoek naar levende mensen, wier bloed hij nodig heeft om zijn bestaan van “on-dode” te kunnen voortzetten. Hij besmet daarbij tegelijk zijn slachtoffer: zij die door zijn lange snijtanden gebeten worden, ontwikkelen een verslaafdheid aan bloed, en na hun dood worden ook zij vampiers. Overdag zijn zulke lijken in slaap gedompeld, in een staat van gave conservering en vol vloeibaar bloed. ’s Nachts komen zij tot leven en verschillen ogenschijnlijk in niets van gewone levende mensen. Zij gaan op zoek naar slachtoffers, die zij dan elke nacht bezoeken om hun bloed te drinken. Het daglicht dwingt hen terug te keren naar hun doodkist, en om hen voorgoed onschadelijk te maken moet men hen het hart doorboren met een houten of zilveren pen.’ Aldus Ethel Portnoy’s vampier-definitie in haar inleiding tot deze bundel vampierverhalen, de veelzijdigste en omvangrijkste die ooit het daglicht, dat vampiers toch zo schuwen, heeft gezien. Veelzijdig in die zin, dat ook de ‘verborgen vampier’ hierin een plaats gekregen heeft, een fenomeen waarbij het slachtoffer niet zozeer fysiek dan wel geestelijk leeggezogen wordt. Belangwekkende lectuur voor antropologen, psychologen en theologen, en doodgewoon Heerlijke Horror voor de Dracula- verslaafden.Digitized by NordicAlbino