[OSS 117 69] • Een Weense wals voor O.S.S

‘Mijn naam is Hubert Bonisseur de la Bath, maar als ze me moeten hebben, zeggen ze meestal maar gewoon O.S.S. 117, want onder dat nummer kom ik in de naamlijst voor. Ik ben kolonel van de Service Action bij de Centrale Inlichtingendienst van de Verenigde Staten, de C.I.A. Om kwart voor drie precies stopte de Oriënt-Expres, afkomstig uit Parijs, onder de enorme glazen overkoepeling van de West-Bahnhof, het grootste station van Wenen. Het was zeker vijftien jaar geleden dat ik in Oostenrijk was geweest, en ik nam dan ook aan dat er wel wat veranderd zou zijn. Ik hoopte dat ik de zaak waarvoor ik naar Wenen was gekomen snel zou kunnen afhandelen en dat mr. Smith, mijn baas, me daarna naar een warm land zou sturen.’ Aldus begint O.S.S. 117 zijn aandeel in deze geschiedenis te vertellen, waarin ook zijn Russische mede- en tegenstanders afwisselend aan het woord komen om hun ervaringen toe te lichten. Deze flitsende techniek verhoogt eens te meer de spanning van dit spionageverhaal, en het kan nu reeds gezegd worden dat Hubert minder snel naar een warm land zal vertrekken, dan hij had gehoopt.