[Isabel Snoek, detective 01] • De Heks Van De Samba

Dansen op het beroemde carnaval van Rio is Isabels grootste wens! Het is fantastisch…totdat er onder haar ogen een kind wordt ontvoerd. Isabel onderschept een sms: Wij hebben de jongen. Hij zit op de enige juiste plek. Let op de instructies.· · · Isabel besluit de jongen te redden. Daarvoor heeft ze precies elf uur de tijd. Maar hoe vind je iemand in een wildvreemde stad vol dansende mensenmassa’s, gekleed in veren en glitters? Gelukkig is daar Mamacumba, de voodooheks, die Isabel raadselachtige aanwijzingen geeft. Maar ze stuurt haar steeds dieper de carnavalsnacht in. Aan wiens kant staat zij eigenlijk?NBD|Biblion recensieTijdens het bruisende carnaval in Rio de Janeiro verdwijnt Toto, het zoontje van de beste vriendin van Isabels moeder. Hij blijkt ontvoerd te zijn en de ontvoerders willen dat Toto’s moeder, die in de jury van de grote carnavalsoptocht zit, hun sambaschool de meeste punten geeft. Isabel besluit samen met de wat oudere Braziliaanse Regina het bruisende carnaval in te duiken om Toto te zoeken. Wat volgt is een ware nachtelijke queeste die hen via sms’jes en mysterieuze aanwijzingen van een oude waarzegster op allerlei plekken in de Braziliaanse stad brengt: Sambacity, Copacabana, de sloppenwijken en een van de bergen. Hierdoor biedt deze uitgave niet alleen een spannend verhaal, maar laat het kinderen ook spelenderwijs kennismaken met de wereldstad Rio en zijn bewoners, die door de auteur levendig neergezet worden. Dit is na ‘Moord in de jungle’ (2008) en ‘De duistere diepte’ (2009) het derde boek in de serie over Isabel Snoek, detective. Het personage heeft ook een hyvespagina (isabelsnoek.hyves.nl). Voor meiden vanaf ca. 9 jaar.

“Geloof jij in geesten?”Dat vroeg mijn nichtje Cleo, we zaten een of andere vampierfilm te kijken. Geesten, beschermengelen…in boeken en films komen ze altijd zo makkelijk tevoorschijn. Er is alleen maar een wazig soort deur naar de schemerwereld waarin ze wonen.“Ik weet het niet,” zei ik.We besloten ter plekke dat we het gingen onderzoeken. Met een paar meisjes uit de buurt gingen we geesten oproepen. Dat kan met een glaasje en een kring van scrabble-letters eromheem. We hadden de lichten uitgedaan, er stonden alleen een paar kaarsen op tafel. Het duurde heel lang en het was behoorlijk saai eigenlijk. Maar toen begon die hele tafel ineens te schudden! Heel zachtjes, maar toch, iedereen voelde het. Cleo gilde het uit en het was meteen niet meer leuk. Ik deed snel het licht aan. Toen bleek dat een van die meiden stiekem haar telefoontje op trillen had gezet en tegen de tafel had geduwd. Dat was mijn (mislukte) geestenavontuur.Maar toen ik eindelijk een keer echt met geesten te maken kreeg, was dat iets heel anders.

(Uit het aantekeningenboek van Isabel)