İnsanca, Pek İnsanca

"Bu karşılaştırmalar çağıdır! Bu, çağın gururudur - ama aynı zamanda haklı olarak acısıdır da."

Nietzsche'nin Richard Wagner'le olan arkadaşlığı bittikten ve sağlık nedeniyle akademik yaşamdan uzaklaşmak zorunda kaldığı dönem sonrasında yazılan İnsanca, Pek İnsanca (1878) içine düştüğü kişisel krizinin bir abidesi olarak okunabilir. Aynı zamanda, Wagner ve Schopenhauer tarafından desteklenen Alman romantizmini reddederek ve bunun yerine Fransız aydınlanması kaynaklarına yönelerek bir filozof olarak olgunlaştığı zamanı işaret etmektedir. Onu tedirgin eden gözüşlerini 638 şaşırtıcı aforizma ile ortaya koymaktadır - sanattan kibre, sıkıntıdan tutkuya, bilimden kendini beğenmişliğe ve kadından gençliğe kadar ulaşan konuları değerlendirir. Bu çalışma aynı zamanda Nietzsche'nin, Güç İstemi ve geleneksel Hıristiyan ahlakını aşma gereksinimi gibi daha sonraki felsefesi için önemli olacak tohumları da içerir. Sonuçta bu kitap, yaşam çalışmalarının bir minehk taşı olmuştur.