De groene spinnen kwamen morgen

'Ik ben zo bang,' zei ze. 'Kom', zei hij boos.' Ik zal ze wel wegjagen.' Bij het hek stond hij stil. daar stonden ze, bolkoppige wezens ujit het heelal. Het was een zee van hoofden en het feit dat ze allemaal griezelig leeg en uitdrukkingsloos waren, kon niet verhinderen dat het angstzweet hem uitbrak. Woede kreeg de overhand op andere gevoelens. De stomme loeders hadden niet het recht om hier binnen te dringen en zijn leven en de wereld te veranderen. Hij stapte de weg op en liep kwaad naar ze toe. De hoofden begonnen op te zwellen, de ogen uit te puilen, eerst als kiezelstenen, maar langzamerhand werden het ogen.