Angela deed haar kleren uit en hing ze aan een haak in de paskamer. Toen ze naakt was, bestudeerde ze zichzelf in de lange spiegel. Het harde tl-licht boven haar was genadeloos. Het maakte ieder stukje verkleurde huid, ieder stukje putjesvlees zichtbaar.
Hoe kan hij van me houden? dacht ze.
En toen: Hoe kunnen zij van me houden?
Ze keerde haar spiegelbeeld de rug toe en greep naar het rood-satijnen extra-grote ondergoed dat ze met assistentie van een verkoopster had uitgekozen. Ze maakte de beha, de culotte en het hemdje uit hun lastige hangertjes los. Ze was aangenaam verrast toen ze merkte dat alles perfect paste. Nog steeds met haar rug naar de spiegel pakte ze een rode lippenstift uit haar tas en tekende een cupidoboog op haar lippen. Daarna borstelde ze haar haar en pas toen ze er op haar best uitzag, mocht ze zich omdraaien en naar haar spiegelbeeld kijken. “Ja,” zei ze tegen zichzelf.
Ze kon het idee niet verdragen weer het degelijke katoenen ondergoed aan te trekken dat ze aanhad toen ze de winkel binnenstapte. Ze riep de verkoopster die de ingang tot de paskamers bewaakte, gaf haar de satijnen spullen aan en het geld dat ze eerder die dag, zonder toestemming van Gregory, van hun gezamenlijke rekening had opgenomen. Terwijl ze wachtte tot het meisje terugkwam, probeerde ze met welwillender ogen naar haar naakte spiegelbeeld te kijken. Een paar eeuwen geleden zouden haar weelderige vormen uiterst begerenswaardig zijn geweest, redeneerde ze: schilderijen van vrouwen als zij werden over de hele wereld in musea bewonderd. Het meisje kwam terug met haar spullen en de bon. Terwijl ze haar nieuwe ondergoed weer aantrok, dacht ze aan Christopher. Als ze hem vandaag in de cafétaria zou ontmoeten, zou ze hem vertellen wat ze onder haar onelegante blauwe uniform droeg.
Rood was altijd zijn lievelingskleur geweest.
Onderweg naar haar werk was ze zich bewust van het langs haar huid glijdende satijn. Ze keek de middelbare mannen en vrouwen die haar op de stoep passeerden in het gezicht en vroeg zich af of ze iemand hadden die van hen hield. Ze wenste vurig dat er op een dag iemand van Gregory zou houden en dat hij de liefde van deze persoon zou beantwoorden. Ze slenterde langs etalages. Alles wat ze zag stond voor haar in relatie met Christopher. In gedachten richtte ze zijn huis opnieuw in met de dingen uit de etalage van Habitat. Ze fantaseerde over gaatjesschoenen die ze voor hem zou kopen bij Lilley en Skinner. In haar verbeelding maakte ze een Rolex-horloge van drieduizend pond om zijn pols vast. Ze begreep waarom in Amerikaanse musicalfilms de mensen zingend over hun liefde langs Fifth Avenue dansten.
In het reisbureau hing een chagrijnige sfeer toen ze terugkwam. Ze was langer weggebleven dan ze had gezegd en de meisjes achter de balie keken of ze belegerd werden door de lange rijen voor zich. Ze probeerde hen gunstiger te stemmen door erop aan te dringen dat ze allebei een langere theepauze namen dan normaal, maar toen Angela voor haar lunch wegging was de koude sfeer tussen hen gebleven.
Haar route van het reisbureau naar Veronica’s Café voerde haar langs Woolworths. Automatisch liep ze de deuren door en naderde de snoepafdeling toen ze zich herinnerde dat ze roodsatijnen ondergoed droeg en ‘s avonds waarschijnlijk geslachtsgemeenschap met een man zou hebben en ‘s nachts misschien nog met een andere. Bij die gedachte werd ze misselijk van opwinding en angst, keerde de hoorn des snoepovervloeds haar rug toe en liep de winkel uit.