Angela kon niet uit bed komen. Ze had de avond tevoren het grootste deel van de wijn en een kwart fles wodka opgedronken. Ze begroef haar hoofd in het kussen en kreunde zacht. Ze hoorde Gregory beneden thee zetten. Ze kon aan de aftershavegeur in de slaapkamer ruiken dat hij al onder de douche was geweest en zich had geschoren en aangekleed. Langzaam draaide ze haar hoofd om en keek met halfdichte ogen op de wekker op haar bedtafeltje; het was tien over acht. Ze zou zonder meer te laat op haar werk komen. Ze was bang om naar het reisbureau te gaan en de verwijtende gezichten van haar collega’s te zien.
Gregory kwam de slaapkamer binnen met twee mokken thee. Hij zette er een op het tafeltje naast haar en gebruikte het boek van Stephen King dat hij aan het lezen was als onderzetter. Ze draaide zich om en ging rechtop in bed zitten, maar ze trok het dekbed over haar borsten toen ze merkte dat ze naakt was.
“Er staat een sneeuwpop in de tuin,” zei Gregory.
Haar brein was nog niet aangesloten. Ze kon zich niet meer herinneren wat ze hem had willen vertellen. Haar vernuft was nog niet genoeg getraind in bedrog. Om tijd te winnen pakte ze de mok en nipte van de gloeiend hete thee.
“Die heb ik voor jou gemaakt, als verrassing,” zei ze. Ze had haar tong gebrand aan de thee. Ze interpreteerde dit als een passende straf voor een leugenaarster. Gregory gaf haar de roze aansteker en zei: “Dank je. Ik heb hem een wat vrolijker mond gegeven, ik heb er een stukje sinaasappelschil ingestoken.”
Ze had dringende behoefte aan een sigaret, maar er bestond een regel dat ze in de slaapkamer niet zou roken.
“Mag ik, Gregory, voor deze ene keer?” vroeg ze, terwijl ze naar een pakje sigaretten in de la van haar nachtkastje tastte.
“Slet,” zei hij, maar hij lachte half en half. Dus stak ze een sigaret op en liet haar hoofd tegen de roze gecapitonneerde hoofdsteun zakken.
“Misschien neem ik vanochtend wel vrij,” zei ze. “Ik voel me hondsberoerd.”
“Dat is mijn schuld,” zei hij. “Ik heb je vannacht afgebeuld, hè slet? Heb ik dat niet gedaan, vuile, vette hoer?”
“Gregory!” protesteerde ze. Ze had hem nog nooit zulke taal horen bezigen, niet tegen haar en ook niet tegen anderen. Hij sleurde het dekbed van het bed en gooide het op de grond. Hij trapte zijn schoenen uit, maakte zijn broekriem los en bleef haar uitmaken voor slet, hoer en zelfs lichtekooi. Hij trok zijn broek en zijn Schots geruite boxershort uit en ze zag dat zijn penis stijf was. Ze had geen plek om de sigaret uit te drukken. Ze probeerde zich van het bed af te laten rollen, maar hij duwde haar terug en zei: “Rook hem op, hoer! Rook op!”
Toen spreidde hij haar benen en duwde zijn erectie in haar. Het deed pijn en ze gaf een kreet. Toen vertelde hij haar alles wat hij haar de avond tevoren had willen vertellen. Hij was nu blij dat ze voor de open haard in slaap was gevallen. Het zou veel erger zijn zulke dingen in een koud noordelijk licht in het echtelijk bed te horen.
“Ik ga het je nu vertellen, slet. Ik ga je alles vertellen over mij en mijn vrouwen. Mijn eerste avontuurtje had ik twee dagen nadat we van onze huwelijksreis thuiskwamen. Marcia, herinner je je Marcia nog? God, die was fantastisch. Fantastisch. Haar reet, Jezus!” Angela probeerde onder hem liggend te bedenken wie Marcia was, maar ze kon zich alleen een vrouw met konijnentanden herinneren die vroeger bij de opticien naast Lowood’s Linens had gewerkt.
“En daarna mevrouw Daventry. Je weet toch wel wie mevrouw Daventry is? Ik heb haar achter in de winkel gepakt, op een stapel handdoeken, vlak na sluitingstijd. Ze was nauw en nat en ik heb haar drie keer laten klaarkomen.”
Angela kende mevrouw Daventry wel. Ze was linneninkoopster voor een plaatselijke hotelketen, een van de beste klanten van Gregory, maar zij was toch een trapje te hoog voor een type als Gregory…
“En bendes hoeren, alle figuren, kleuren, leeftijden, twee in de week. Ik betaal ze om zich te verkleden. Schoolmeisjes, verpleegsters, Franse kamermeisjes, de vrouwen staan voor me in de rij. Staan tegen me aan te rijden in de winkel…”
Hij hijgde nu en ze wist dat hij gauw zou klaarkomen.
“Angie,” kreunde hij, “vertel me alles over de mannen die je gehad hebt, hoer, slet die je bent.”
Hij had een beeld in zijn hoofd van de lange man die Angela’s borsten streelde. Hij zette het beeld stil, de man zoog aan Angela’s tepels, en toen liet Gregory alles los. Terwijl hij klaarkwam, riep hij: “Vertel alles!”
Maar Angela vertelde hem niets.
Terwijl ze zich wasten en aankleedden, spraken ze geen van beiden over Marcia, mevrouw Daventry of de hoeren. Gregory trok zijn beste jas aan en zette een astrakan muts in Russische stijl op. Hij ging naar buiten, reed Angela’s auto achteruit de oprit af en parkeerde hem op de weg. Dit gaf hem een excuus om het interieur van de auto te inspecteren, maar hij vond geen enkele aanwijzing voor de identiteit van de lange man met de hond. Voordat hij het huis weer binnenkwam, liet hij Angela’s autosleutels in een put vallen. Hij wilde haar laten lijden. Ze accepteerde zijn aanbod haar een lift te geven en toen hij beweerde dat hij de sleutels per ongeluk had laten vallen, deed ze of ze hem geloofde. Tijdens de rit naar de stad praatten ze over hun naderende vakantie op Barbados en voordat Angela uitstapte, gaven ze elkaar een afscheidskus.
Toen ze op haar werk kwam, zat er een geel plakbriefje op haar computerscherm. ‘Zelfde plaats, gewone tijd’, stond erop.
Het was de hele ochtend druk in het reisbureau, de telefoon ging onophoudelijk met vragen om inlichtingen over last-minute kerstreizen en er stonden rijen mensen voor de balies, brandend van verlangen het saaie Engeland te ontvluchten. De temperatuur was ‘s nachts iets gestegen en de dooi was onderweg, maar de lucht was nog steeds zwaar van het vocht en de grond was bedekt met een vuile sneeuwbrij. Angela dacht onafgebroken aan Christopher. Ze had hem de waarheid over de baby verteld en hij wilde haar toch nog zien. Ze zwoer dat ze zich mooier voor hem zou maken.
Terwijl ze met klanten praatte, dacht ze aan benen harsen, pedicures en haar haar verven om het grijs weg te werken. Ze maakte voortdurend foutjes en moest zich aldoor verontschuldigen.
Ten slotte kon ze het opgesloten zitten niet meer verdragen en zei tegen de meisjes dat ze een uurtje naar buiten ging. Ze gaf geen verklaring, maar zodra ze de deur achter zich dicht had getrokken, zei Claire tegen Lisa: “Die heeft een minnaar.”