Log In
Or create an account ->
Imperial Library
Home
About
News
Upload
Forum
Help
Login/SignUp
Index
HOOFDSTUK 1
Oorlog!
HOOFDSTUK II
Oorlogszondag
HOOFDSTUK III
De overgave
HOOFDSTUK IV
„De Duitsers zijn zo kwaad nog niet"
HOOFDSTUK V
Een vliegtuig valt
HOOFDSTUK VI
De vissers worden smokkelaars
HOOFDSTUK VII
Zij hebben 't goed ... maar Evert wil wat anders.
HOOFDSTUK VIII
Niet bukken onder het slavenjuk
HOOFDSTUK IX
Jacht op jongens
HOOFDSTUK X
De jacht wordt voortgezet
HOOFDSTUK XI
Evert duikt onder De strijd tussen de Urkers en de Duitsers is spannend en avontuurlijk. Telkens nieuwe listen worden tegen het vijandelijk geweld bedacht. Maar op de duur is het op deze wijze toch niet vol te houden. Daarvoor zijn de krachten al te ongelijk. Nu de Groenen zo fel en vinnig jagen op de jongens uit het dorp, waarvan niet één zich heeft gemeld voor deportatie, moet het anders worden aangelegd. „Je moet onderduiken, Evert," zegt zijn vader. Evert begrijpt dit. Hij ziet reeds langs niet meer uit de hoogte neer op de Amsterdammers, die gevlucht zijn om zich aan de greep der Duitsers te onttrekken. Als de Groenen je willen hebben, kun je niet blijven op de plaats, waar zij je zoeken. Drie keer is hij door het oog van een naald gekropen. Je kunt er niet op rekenen dat dit de vierde keer ook lukken zal. Hij moet zich bergen.Die Zaterdag wordt er thuis druk gesproken over Evert's onderwater-gaan. Zijn moeder en Alie zijn er nog veel sterker voor dan vader Gnodde en Evert zelf. Ze hebben er allang op aangedrongen. Maar voor als na blijft de vraag: waar moet Evert heen? De Gnodde's hebben familie in de Zaanstreek, maar daar zijn ook jongens in huis van Everts leeftijd ongeveer, die ieder ogenblik in moeite kunnen komen. Alie heeft familie in Utrecht, doch daarheen wil Gnodde niet dat Evert gaat. In Utrecht is het hoofdkwartier der N.S.B. Daar is het niet pluis, meent hij. Evert denkt aan de boer in de Wieringermeer, bij wie hij zo dikwijls tarwe en boter tegen paling heeft geruild. „Als we het bij Hoekstra eens probeerden," oppert hij.„Een kostelijk idee," zegt Gnodde ervan.
Twee dagen later ligt de botter, als zo dikwijls, achter de dijk en met een zakje paling op de rug gaat Evert er op af. De boer loopt, als hij zijn Urker vriend ziet, aanstonds naar de kist met tarwe om een zakje vol te scheppen, maar Evert zegt dat hij deze keer iets in ruil wou brengen in plaats van halen. De boer kijkt vreemd op. Wat brengen en in ruil daarvoor nog eens wat brengen? Dat begrijpt hij niet. „Mijzelf wou ik brengen," zegt Evert. „Aha!" Nu is het Hoekstra zo klaar als een klontje. „Onderduiken dus." Hij knijpt zijn ene oog half-olijk, half-bedenkelijk dicht. „Ik heb al vier man van jouw soort."Evert's gelaat betrekt. Al vier man? Dan is er voor hem vanzelf geen plaats.„Wij kennen mekaar, hé," gaat de boer voort. „Vreemden wel helpen en oude kennissen niet, dat gaat niet. Ben je tevreden met een bed in de schuur en wil je aanpakken op het land?"Evert wil alles.„Maar zó kun je niet komen," zegt boer Hoekstra, en als Evert hem vragend aankijkt, gaat hij door: „Niet in je Urker pak, dat loopt in de gaten, vriend. Je moet in burger." Evert begrijpt dat ook.
HOOFDSTUK XII
Evert vindt een vriend
HOOFDSTUK XIII
HOOFDSTUK XIV
Jan en Evert gaan op kromme wegen
HOOFDSTUK XV
Op de drilschool
Op zee ... maar onder 's vijands vlag.
HOOFDSTUK XVII
Ontmoeting met de Tommies
HOOFDSTUK XVIII
Kink in de kabel
HOOFDSTUK XIX
Grote plannen, maar...
HOOFDSTUK XX
Een gevangene bevrijd
HOOFDSTUK XXI
Het zeegat uit!
HOOFDSTUK XXII
De evenaar trilt in het huisje
HOOFDSTUK XXIII
Leve de Koningin!
INHOUD
← Prev
Back
Next →
← Prev
Back
Next →